449
Trup tylko, dziecko już nie Istnieje,
Z dzieckiem pogizeblę szczęścia nadzieję.
WAWRZYNIEC.
Wstydźcie się! W trosce szukać nlctrzeba Leku na troskę. Wyście i nieba Piękną dziewczynę w połowie mieli.
Dziś posiadają niebiosa całą,
Co dla dziewicy lepiej się stało.
Wyście od śmierci strzedz nie umieli Części swej: niebo części swej dało Życie wieczyste. Wasze pragnienie W świecle największe — jej podwyższenie. Dla was to niebo — jćj podwyższenie. Teraz płaczecie widząc wzniesioną W same niebiosa, na boskie łono.
Jak nie mniecie koebać swe dziecię! Widząc ją szczęsną, rozum gubicie.
W pójściu za męża nie ta mn szczęście ,
Co długie z mężem przepędza lata,
Lecz najszczęśliwsze taklćj zamęzcie,
Co młodą żoną icbodzl ze świata.
Łzy swe osuszyć, kłaść rozmaryny U jej bladego śmiertelnie czoła;
Wedle zwyczaju naszej krainy,
W stroju najlepszym nieść do kościoła. Czuła natura nasza łzy leje,
Lecz z łez natury, rozum się śmieje.
KAPULET.
Przygotowania wszelkie na gody,
Na pogrzebowe pójdą obchody;
Muzyka w smutne zmleuia się dzwony,
Lczta v eseina w stypy biesiadę,
Pleśni weselne w pogrzebne touy,
Wieniec weselny ua trupa kładę,
Wszystko na wsteczny Idzie użytek!
Henryk IV, dramat w dwóch częściach napisany w 1597 roku jest bez-zaprzeczcnia jednym z najoryginalniejszych utworów Szekspira. Treścią jego jest związek Henryka Perry kr. Northumberland, i syna jego przezwanego Hotzpurem Mortymera Duglasa, i innych przeciw królowi Henrykowi IV, przywłaszczycielowi korony Ryszarda. Jakkolwiek interes dramatyczny, pozbawiony jest życia, albowiem obadwa stronnictwa zarowno nas zajmują: jedno w osobie mężnego Hotzpura, drugie zaś w osobie Henryka księcia