tpn 1 22483401

316 GEOGRAFIA FIZYCZNA ZIEM POLSKICH

2 drzewa szpilkowe, resztki roślinności moczarów na przestrzeni Tatr dzisiejszych.

Nieco bogatsza roślinność tej samej doby dochowała się pod Kluczborkiem w warstwach dobiercickich. Jest tam olbrzymi skrzyp Schizoneuza hoerensis, Lepidopteris Ottonis (pospolita w Maciejowie, Nagołowicach, Dobiercicach), Cladophlebis Roesserti, Camptopteris jurassica z Maciejowa, Dicranopteris Roemeri, Taeniopteris gigantea z Dobiercie, Pterophyllum Braunianum, P. Carnallianum, P. propin-quum, Ptilozamites Nilssonii z Dobiercie. Pnie skamieniałe Pinites jurassicus lezą w Sumpen.

Przepięknie zachowana i bardzo obfita w sagowce i szpilkowe flora kopalna, leży prawie nieznana w glinach na północnym stoku gór Świętokrzyskich. Miejscowości zachodnie zupełnie nieopracowane, z okolicy Ostrowca poznano 40 gatunków, mianowicie: 4 skrzypy, 18 paproci, 7 sagowców, 10 szpilkowych, w czem 5 spokrewnionych z Gingko, dzisiaj drzewem świątyń japońskich.

Roślinność basowa od poprzedniej do wyróżnienia bardzo trudna, nie jest z ziemi naszej z dostateczną pewnością znana. Tu może należy flora łupkowatego piaskowca z Obłęgu pod Bodzanowicami, w której znaleziono Laccopteris Goepperti Schenk, oraz gliny z Mie-dzieży pod Kiełkami, w których znaleziono Cladophlebis Roesserti (określone niesłusznie jako Pecopteris Ottonis).

Nie wiemy również, czy do górnego basu, czy do dolnego brunatnego jura należy bardzo obfita, dobrze zachowana roślinność kopalna ogniotrwałych glin krakowskich z Grójca. Poręby, Mirowa, Czatkowic, przechodzących w Paczółtowicach przez kordon rosyjski, jedno z najciekawszych źródeł roślinności jurajskich na ziemi. Dostarczyła ona 88 gatunków, w czem 1 wątrobowiec, 64 paproci, 5 skrzypów, 1 widłak, 1 cycas, 13 zamii, 4 szpilkowe.

Z brunatnego jura znamy skamieniałe pnie szpilkowe z rodzaju Cedroxylon z Czatkowic i Okleśni pod Krzeszowicami.

Z białego jura znamy u nas jedynie warstwy morskie, a w nich z Niżniowa, Bukówny oraz z Kutysk nad Dniestrem, z wapieni ni-źniowskimi zwanych, morskie glony wapienne z rodzaju Gyroporella (polonica, cyathula, subannulata).

Kończące w' Europie epokę nagonasiennych flory dolnokredowe znamy u nas tylko w śladach. W cienkołupkowych piaskowcach kamieniołomu mietniowskiego pod Wieliczką pełno pokruszonych liści sagowców^. Na granicy Moraw zawierają jednak sferosyderyty iłowe tegoż wieku piękną florę t. zw. łupków wernsdorfskich, złożoną z paproci. okazałych sagowców i szpilkowych z rodzaju Frenela i Phaeni-copsis. Ze flora tej epoki obfitowała u nas w sagowce, dowodzą