164

moi o-aaan s³^

storia rOticji w Koisce -

- iLibrary Keader

Limit wydruku: 0

Strona 164/228

O Q

c U W*» *m *

Polika Policja w Generalnym Gubernatorstwie w czasie II wojny Światowej

O ds. morderstw i napaści rabunkowych,

O ds. kradzieży z włamaniem.

O ds. kradzieży zwykłych,

O ds. oszustw, fałszerstw i przestępstw urzędniczych,

O ds. santtamo-obyczajowych,

O ds. poszukiwań.

Istniał również siódmy komisariat - ds. rejestracji i techniki kryminalistycznej. Zwierzchnictwo nad tymi komisariatami sprawowali: oficer łącznikowy DKP oraz odpowiedni komisariat KD.

Dyrekcje Policji Kryminalnej powstały z przedwojennych urzędów śledczych od jesieni 1939 roku, komisariaty powiatowe natomiast na początku roku 1940. Na czele komisariatów powiatowych stał polski zastępca niemieckiego kierownika Kri-minalkotmnissańatu. Służbowy nadzór nad polską Policją Kryminalną (PK) pełniła Sicheriieitspolizei (Sipo). Nie istniała zależność polskiej Policji Kryminalnej od starostów powiatowych ani powiązania organi/acyjnogospodarcze z urzędami Policji Polskiej. Policja Kryminalna pełniła funkcję pomocniczą wobec niemieckiej Sipo. a jej główne zadania stanowiło:

O prowadzenie dochodzeń w sprawach dotyczących przestępstw pospolitych,

0 prowadzenie inwigilacji oraz infiltracja środowisk przestępczych, niekiedy doraźne interwencje.

Kompetencje PK w stosunku do ludności niemieckiej były znacznie ograniczone, podobnie jak uprawnienia PP w tym zakresie.

fi Po/.a pełnieniem wymienionych obowiązków Policja Kryminalna była wykorzystywana przez okupanta do działań skierowanych przeciwko polskiemu społeczeństwu, m.in. przeciwko ukrywającym się Żydom i Cyganom, a także przeciwko Polakom biorącym udział w ruchu oporu, prowadzącym nielegalną działalność gospodarczą, ukrywającym się przed wywozem na roboty przymusowe. Pracownicy PK często prowadzili działalność przestępczą (wymuszenia, szantaże), co miało wpływ na zlą opinię o nich, wśród Polaków, którzy mów ili o tzw. polskim Kripo.

Korpus osobowy PK stanowili funkcjonariusze (oficerowie i szeregowi), cywilni urzędnicy służby kancelaryjnej oraz pracownicy pomocniczy. W latach 1911-1914 następował stał)' wzrost liczby funkcjonariuszy PK (w 1942 roku - 1790 osób, w połowie 1944 roku - 2 tys. 800). Wyższe i średnie funkcje kierownicze w PK pełnili głównie przedwojenni funkcjonariusze służby śledczej. Na stanowiskach wykonawczych