152

h u? ft-aaoa s³^

istona Policji w Polsce -

- iLibrary Reader

Limit wydruku: 0

Strona 152/228

£1 © © © &

A Ma*AHMWłfAi«*nt» łU(mii*>ry4«nw»f    UM

Losy polsbdt policjantów po 1 września 1939 roku

bo do wieczora 21 września młodzież szkolna i Policja broniła koszar wojskowych pod dowództwem nadkomisarza Teodora Boruckiego. Według relacji świadków zabarykadowani obrońcy zostali zmasakrowani przez żołnierzy sowieckich. Przeżył jedynie Borucki, o którym wiadomo tyle, że latem 1940 roku przebywał w obozie w Kozielsku.

Znaczącą rolę w planie obrony Kresów Południowo-Wschodnich odgrywał I .wów. Dlatego też władze wojskowe przygotowując miasto do obrony, po doświadczeniach z I wojny światowej, 7 września utworzyły we Lwowie Obywatelską Straż Bezpieczeństwa pod dowództwem gen. dyw. w st.sp. Władysława Jędrzejewskiego. Miała ona wspomagać' organy policyjne chroniące ład i porządek w obleganym mieście. We Lwowie znajdowało się dużo oddziałów policyjnych, m.in. te, które ewakuowano z zachodnich województw kraju. Ponadto pozostawiono w mieście kompanię rezerwy policyjnej, która wzięła udział w obronie Lwowa. Po kapitulacji 22 września 1939 roku, pomimo wcześniejszych deklaracji, władze sowieckie rozpoczęły masowe aresztowania przede wszystkim policjantów i oficerów WP. Istnieją niepotwierdzone relacje o masowych egzekucjach polskich policjantów we Lwowie. Jednocześnie formowano kolumny polskich jeńców, w tym policjantów, i pognano w kierunku Zło-czowa-Tarnopda do obozów przejściowych.

Policjanci brali też udział w walkach w rejonie Kowla, Lucka i Dzisny. Wszędzie scenariusz wydarzeń był podobny: rozstrzeliwania, więzienie, łagry. W dniu 24 września 1939 roku w rejonie Kamienia Koszyrskiego doszło do potyczki między kompanią rezerwy PP pod dowództwem Franciszka Otłowskiego a oddziałem armii sowieckiej. Po kapitulacji policjantów rozbrojono, następnie rozstrzelano.

Dnia 20 września do batalionu KOP „Dawigródck" przyłączyła się prawie cała formacja policyjna powiatu stolińskiego. Szeregi pułku KOP .Głębokie" rówmież zasilili policjanci, którzy po wyczerpujących walkach, razem z oddziałami KOP, przekroczyli granicę łotewską. Podobnie wyglądała sytuacja w innych powiatach województw wschodnich. W Łunińcu 17 września utworzono kompanię policyjną z miejscowych funkcjonariuszy PP. a następnie wcielono ją do batalionu KOP .Sienkiewicze". Policjanci z Lunińca razem z oddziałami KOP przeszli cały szlak bojowy, biorąc udział w bitwach pod Ratnem i Szackiem. Dnia 1 października 1939 roku z powodu braku amunicji i żywności oddziały te rozproszyły się w okolicy Parczewa. Wiciu policjantom udało się uniknąć niewoli sowieckiej. W niedużych grupach przedostali się do Rumunii (wśród nich znalazł się komendant główny PP gen. J. Kordian Zamorski) oraz Węgier. Ponadto prawie dwa tysiące policjantów wraz z podinsp. Kazimierzem Ziołowskim - komendantem okręgu wołyńskiego, i podinsp. Antonim Jacyną - komendantem okręgu wileńskiego, znalazło schronienie na Litwie i Łotwie.

Trzeba przypomnieć, iż w początkowej fazie ofensyw)¹ wojsk sowieckich widu dowódców Armii Czerwonej nie wiedziało, jak ma postępować z jeńcami wojennymi niektórych kategorii. Brak jasnych dyspozycji oraz ogromny chaos organizacyjny

151 -Paint

sun    Ite!ix iLibrary Reader