Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20090144

Teoria komunikowania masowego - Denis McQuail - iLibrary Reader

ET] & O’ O □ §& Limit wydruku: 10

Strona 126/575

Spis treści -Teoria komunikowania... O

a o o

■Następna strona (Page Down

l> M<Quail. fiww iomtmikomonta masourgo. Wjnrjw, 2007 ISBN 97X-XJ-OI-ISIJ3-M, C by W'N PWN 2007

a Literatura uzupełniająca (123)

0 CZĘŚĆ m STRUKTURY (200)

produkt mediów - zasady i odpowiedzialność (200)

zarządzanie mediami (226)

komunikowanie masowe (252)

0 CZĘŚĆ IV ORGANIZACJE (278)

0 CZĘŚĆ V TREŚĆ (336)

0 CZĘŚĆ VI WIDOWNIA (390)

0 CZĘŚĆ VH ODDZIAŁYWANIE (446)

126 Rozdział 5. Komunikowanie masowe a kultura

„Życie społeczne to coś więcej niż władza i handel (...) obejmuje ono także wspólne doświadczenie estetyczne, idee religijne, osobiste wartości i uczucia, pojęcia intelektualne - porządek rytualny” (Carey 1988: 34). Komunikację zdefiniował, konsekwentnie, jako „proces symboliczny, w toku którego rzeczywistość jest tworzona, podtrzymywana. naprawiana i przekształcana" (1988: 23).

Aby dalej rozważać relację między komunikowaniem masowym a tak rozumianą kulturą, musimy sprecyzować, co jest naszym przedmiotem badania. Nie ułatwia tego fakt. że słowo „kultura” jest używane w wielu znaczeniach, co samo świadczy już o złożoności tego zjawiska. Carey definiuje kulturę jako proces, może ona jednak oznaczać jakiś wspólny atrybut grupy ludzi (np. ich otoczenie fizyczne, narzędzia, religię, zwyczaje i praktyki czy w ogóle cały ich sposób życia). Kultura może także odnosić się do tekstów i artefaktów symbolicznych o ustalonych znaczeniach nadanych im przez ludzi o określonych tożsamościach kulturowych.

5.2.1. W stronę definicji kultury

Jeśli wydobędziemy z tych różnych sposobów użycia słowa „kultura" najistotniejsze elementy, dojdziemy do wniosku, że kultura musi mieć następujące atrybuty: być czymś kolektywnym i posiadanym wspólnie z innymi (nie ma kultury czysto indywidualnej). Musi ona mieć jakieś symboliczne formy ekspresji, intencjonalnej lub nie, a także pewne wzorce, porządek czy też regularność, z których wynikają pewne wymiary ocenne (choćby stopień zgodności z narzuconym wzorcem kulturowym). Istnieje (lub istniała) dynamiczna ciągłość w czasie (kultura żyje i zmienia się, ma historię, a potencjalnie również przyszłość). Być może najogólniejszym i koniecznym atrybutem kultury jest komunikacja, jako że kultura nie mogłaby rozwijać się, trwać, rozszerzać się - w ogóle nie mogłaby się udać bez komunikacji. Wreszcie by badać kulturę, musimy być w stanieją rozpoznać i zlokalizować, a istnieją zasadniczo trzy miejsca, w których możemy jej szukać: w ludziach, w rzeczach (tekstach, artefaktach) i w ludzkich praktykach (zachowaniach kształtowanych społecznie).

Lista la ma kilka oczywistych implikacji dla badań komunikowania masowego, jako że każdy aspekt produkcji i użytkowania mediów ma swój wymiar kulturowy. Możemy skupić się na ludziach jako producentach znaczących kulturowo tekstów medialnych lub jako „czytelnikach tekstów”, z których czerpią oni znaczenia kulturowe, ze skutkiem dla reszty życia społecznego. Możemy się skupić na samych tekstach i artefaktach (filmach, książkach, artykułach prasowych), ich formach symbolicznych i możliwych znaczeniach. Możemy postanowić, że zbadamy praktyki wytwórców lub użytkowników produktów medialnych. Skład i zachowanie widowni mediów (praktyki związane z wyborem i sposobem użytkowi! mediów) zawsze są kształtowane kulturowo, przed, po i w trakcie doświadczc] mediów.

S? Teoria komunikowan...

Zapisano zrzut ekranu

kliknij, aby wyświetlić

Itelix iLibrary Reader