skanuj0021 bmp

u IV. Opracowywanie potrzebnych materiałów

/., Gostyński (rec,): L. Gardocki: Prawo karne, wyd. 3, Warszawa |U'JK, Wyd. C.H. Beck, PiP 11/1998,

.1. Grajewski: Glosa do uchwały składu siedmiu sędziów SM tlił IW4 (I KZP 36/93), „Przegląd Sejmowy” 2/1994,

A. Szmyt: Opinia w sprawie uprawnień prawodawczych organów [Młon/iwego Banku Polskiego, „Przegląd Sejmowy” 6/1998,

A. Łopatka: Sprawozdanie z XVMiędzynarodowego Kongresu Pra-f*tł Porównawczego (Bristol 26 VII-1 VIII 1998), PiP 12/1998.

i Wy wiście nie wyczerpują one bogactwa materiałów, które ani nie są ani artykułami. Należy tu wymienić głosy w dyskusji, wspo-[Unii cum, noty, referaty, przemówienia, A oto ich przykłady:

A. Bałaban, głos w dyskusji (w:) Konstytucyjna regulacja ustroju |    :no-gospodarczego i finansów publicznych, Materiały XXXVII Se-

katedr Prawa Konstytucyjnego, Białowieża 8-10 VI 1995, Białystok [    „Temida 2”,

li. Zwierzchowski: Wybrane problemy opozycji politycznej, Refe-IN* im A7, Konferencję Katedr Prawa Konstytucyjnego, Kazimierz Dolny

[4 li VII998,

W. Szwajdler: Wprowadzenie (w:) Prawo budowlane i inne teksty hktnwc, Warszawa 1996, Wyd. C.H, Beck.

I¹'. Prace niepublikowane. Spośród różnego rodzaju wypowiedzi nie-ttlhlllułwanych studenci najczęściej korzystają z tekstów prac doktorskich (Innj m t orskich) i referatów naukowych. Powinni wówczas podać ich auto-t* l is tni, a zamiast danych o wydawnictwie wskazać rodzaj opracowania, t*th i niejsce przedstawienia lub tylko przygotowania danego tekstu, np.: K. Grajewski: Immunitet parlamentarny w prawie polskim, niaszy-Hnplu pracy doktorskiej, Sopot 1998,

S. Gebethner: Rzeczpospolita w świetle postanowień rozdziału Mptw^.wgo Konstytucji 1997 roku, referat powielony na Konferencję J|iMi^,iIi Prawa Konstytucyjnego, Wisła 3-5 VI1999.

5. Notatki z literatury

¹ Plwmie pracy dyplomowej łączy się nierozerwalnie z poznawaniem • (wutuitej i zwykle bardzo obszernej literatury. Nikt nie jest wstanie za-(Nmictuć wszystkich potrzebnych informacji i opinii. Na dodatek w pracy dyplomowej musimy dokumentować cudze poglądy i wskazywać źródła informacji. Mówiąc krótko, nie napiszemy choćby najskromniejszej rozprawy bez sporządzania jeszcze innego rodzaju notatek niż fiszki bibliograficzne. Chodzi o zapisywanie cudzych opinii, definicji, klasyfikacji, ciekawych sformułowań myśli, a także faktów, liczb, uogólnień, wniosków itp.

Notatek z literatury, zwanych czasami także fiszkami, nie powinniśmy robić w zeszytach, a na luźnych kartkach papieru, tak aby były one wygodne do gromadzenia, systematyzowania i wykorzystywania podczas pisania konkretnych fragmentów pracy. Dlatego bardzo ważny jest sposób ich przygotowywania.

Notatki z literatury powinny być sporządzane zawsze na jednakowych kartkach papieru, najlepiej formatu A5, jednostronnie, z zaznaczeniem w tych samych miejscach i w ten sam sposób określonych informacji. W lewym górnym rogu należy zapisywać — w dużym skrócie — informacją o wykorzystywanej publikacji. Prawy róg powinien być przeznaczony ula hasła identyfikującego notatką, pozwalającego ua szybkie jej zaklasyfikowanie lub odszukanie. Może to być oznaczenie bardzo konkretnego fragmentu pracy przez wskazanie jej rozdziału, podrozdziału, punktu. Z kolei lewy margines powinien być zarezerwowany wyłącznie na podawanie numerów stron, z których pochodzą przenoszone do notatek informacje. Na kartce powinno być nieco wolnego miejsca na jakieś odesłanie do innych fiS2ek czy do własnych uwag o bardzo różnej treści i znaczeniu dla pracy.

Jak z powyższego wynika, notatki przygotowywane na podstawie literatury powinny mieć stały układ graficzny. Oczywiście różnić się będą treścią. Czasami student zanotuje tylko kilka liczb, jedno zdanie, kiedy indziej dokona obszerniejszego streszczenia, a w jeszcze innych sytuacjach przepisze fragment tekstu dosłownie w cudzysłowie. Bywa też tak, że w ten sam sposób notuje się własne przemyślenia i dywagacje, niezależnie od tego, czy mają jakiś związek z przedstawianymi cudzymi poglądami, czy też nie. Myśli nieutrwalone bardzo łatwo umykają bezpowrotnie.

Zdarza się, że nie wszystko mieści się na jednej karcie. Wykorzystujemy wtedy dalsze karty, zawsze jednostronnie, przyjmując jakiś system numerowania czy wskazywania zależności pomiędzy nimi. Przygotowy-