wymaganias bmp

3. Roztwory rzeczywiste

ablica 3.6. Prężność pary, skład i współczynniki aktywnos'ci roztworów aniliny (2) w cykloheksanie (1)

P, Ti-	x?	V2	71	72	h
1	2	3	4	5	6
262,2	0,061	0,007	1,015	8,67	0,667
255,5	0,126	0,009	1,060	5,55	0,427
251,2	0,206	0,011	1,146	3,86	0,297
248,8	0,287	0,011	-4,265	2,75	0,212
246,2	0,392	0,011	1,467	1,99	0,153
245,7	0,418	0,011	1,529	1,86	0,143
245,0	0,438	0,011	1,581	1,77	0,136
243,5	0,514	0,011	1,815	1,50	0,115
241,3	0,606	0,012	2,219	1,38	0,106
237,4	0,640	0,012	2,389	1,28	0,098
229,6	0,716	0,012	2,920	1,20	0,092
219,1	0,774	0,013	3,505	1,06	0,082
200,0	0,832	0,016	4,291	1,11	0,085
163,3	0,891	0,024	5,354	1,11	0,085
119,2	0,936	0,028	6,631	1,03	0,079

kolumnie tabl. 3.6 oraz naniesiono na wykres 3.26. Metodą ekstrapolacji do zj = 0 i i’i = 1 wyznacza się graniczne wartości współczynników aktywności 7oraz yf°. Autorzy pracy stosując aproksymację danych równaniem korelacyjnym typu równali (3.87) i (3.88) otrzymali odpowiednio wartości graniczne 7J⁰ = 12,995 oraz 7f° = 9, 853. Wartości współczynnika aktywności /2 obliczone zgodnie z zależnością (3.127) zestawiono w ostatniej kolumnie tabl. 3.6.

Uwagi: Większym od 1 wartościom współczynników aktywności 7i i 72 w symetrycznym układzie odniesienia odpowiada, wobec (3.49) G^E > 0 - badany układ wykazuje dodatnie odchylenia od doskonałości i dodatnie odchylenia od prawa Raoulta. Jednak współczynniki aktywności fa w niesymetrycznym układzie odniesienia są 3.9. Współczynnik osmotyczny

113

mniejsze od jedności, a więc rozcieńczone roztwory aniliny w cykloheksanie wykazują ujemne odchylenia od prawa Henry’ego.

Rys. 3.26. Współczynniki aktywności cykloheksanu (•) i aniliny (o) w symetrycznym układzie odniesienia

Wybór układu odniesienia jest podyktowany prostota obliczeń oraz dalszymi zastosowaniami obliczonych współczynników aktywności. Roztwory ciekłych nieełektrolitów opisuje się nieomal zawsze za pomocą układu symetrycznego z uwagi na proste związki 7j z nadmiarową entalpią swobodną G^E (wzór (3.49)) oraz składem fazy gazowej (wzór (3.30)). Do opisu roztworów nieełektrolitów stałych lub gazowych stosuje siĘ oba układy odniesienia, w zależności od potrzeb. Do opisu roztworów elektrolitów stosuje się wyłącznie układ niesymetryczny i dodatkowo skład roztworu podaje siĘ w molach składnika 2 na 1000 g rozpuszczalnika 1.

3.9. Współczynnik osmotyczny

W roztworach bardzo rozcieńczonych, w których ułamek molowy rozpuszczalnika xj jest bliski jedności, zarówno aktywność <ij jak i współczynnik aktywności 71 (zdefiniowane wzorami (3.20) i (3.22)) stają sie bardzo bliskie jedności i są mało czułymi miarami odchyleń