Polska Poezja XV w)1

Polska Poezja XV w)1



T

92    POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU

Krom dziatek, wdów; tamoż zupełna Nie przyszli krom dwu: Jozue a Kalef — 40 Wszyćki pobił niebieski lew.

Jeruzalem, Rzym i Troją Miejcie na pamięci wszyć[c]y ją:

Tam krew rozlano op[f]itą,

Sześćnaście królów zabito 45 O Helenę, fryjerkę przeklętą.

Coć udział[ał] zły kroi Hanibal,

W Rzymie taką wielką krew jest przelał,

w. 38 krom — oprócz; tamoż — tamże; zupełna — w całości, w komplecie.

w. 39 Jozue a Kalef — Jozue, wódz Izraelitów, następca Mojżesza, wraz z Kalebem wprowadził Żydów (ale już nowe pokolenia) do Ziemi Obiecanej (por. Księga Liczb 14, 22—30, Księga Powtórzonego Prawa 1, 34—38).

w. 40 wszyćki — wszystkich; pobić — pozabijać; niebieski lew

—    tu: symboliczne określenie Boga.

w. 41 Jeruzalem — Jerozolimę, tu: w znaczeniu narodu żydowskiego.

w. 43 tam — tzn. pod Troją; op[f]itą — obfitą.

w. 44 sześćnaście królów — szesnastu królów; informacje o wojnie trojańskiej autor pieśni zaczerpnął prawdopodobnie z rozpowszechnionego w Polsce dziełka Guidona delle Colonne Historia destructionis Troiae, które było przeróbką późnoantycznęj historii Daresa Frygij-czyka De excidio Troiae (por. Z. Głombiowska, Motywy antyczne w ,.Pieśniach Sandomierzanina”, „Filomata” 1991, nr 403, s. 270—271).

w. 45 Helena — żona Menelaosa, króla Sparty, uprowadzona przez Parysa, co stało się przyczyną wojny trojańskiej; fryjerka

—    zalotnica, nierządnica.

w. 46 udzialfał] — dokonał, uczynił, w rkps.: udział', kroi Hanibal

Hannibal (247—183 przed Chr.), słynny wódz kartagiński, który odniósł w 216 r. przed Chr. pod Kannami w Apulii wielkie zwycięstwo nad Rzymianami, tytuł królewski może tu być echem opowieści z Gęsta Romanorum.

Trzy kadzi z pier[ś]cieńcow nabił;

By mu był Bog nie przekaził,

50 Wszytki by był Rzymiany pobił.

W Sędomirzu co się też stało Przez Tatary płaczliwe działo:

Tak ludzi wiele pobili,

Wisłę trupy zastawili,

55 Dziatki z krwią po wodzie płynęły.

Piotr z Krępej w ten czas starostą był —

Ksiądz Bolesław w Sędomirzu ji zostawił,

w. 47 w Rzymie — chodzi tu o bitwę pod Kannami; jest przelał

—    przelał (czas przeszły złożony).

w. 48 kadzi — kadzie, beczki; pierjśjcieniec — pierścień; nabić

—    napełnić. Wiadomość o zwycięstwie pod Kannami zawiózł do

Kartaginy brat Hannibala, Magon, który wielkość strat poniesionych przez Rzymian dokumentował pierścieniami zdjętymi z palców poległych ekwitów (jeźdźców) rzymskich; historię tę autor pieśni mógł znać z popularnego w średniowieczu dzieła Waleriusza Maksimusa Dic-torum factorumąue memorabilium libri IX (por. Z. Głombiowska, op. cit., s. 271—272).    /

w. 49 by — gdyby; przekazie — przeszkodzić.

w. 51 Sędomirz — Sandomierz, w rkps.: w Sządomyrzą; • co ■ — które.

w. 52 i n. Historia napadu Tatarów na Sandomierz w 1259 r. (drugi najazd), oparta na tzw. drugim Roczniku świętokrzyskim (por. A. P o g o d i n, Z literatury polskiej średniowiecznej, „Biblioteka Warszawska” 1912, t. II, s. 560—565); płaczliwe działo — godne płaczu wydarzenie.

w. 54 trupy — trupami; zastawić — zasłonić, pokryć; w Roczniku: „krew ich płynęła aż do rzeki, którą nazywają Wisłą”.

w. 55 W rkps.: dzadky.

w. 56 Piotr z Krępej — Piotr z Krępy, starosta sandomierski, któremu zlecono obronę miasta przed Tatarami.

w. 57 ksiądz — książę; ksiądz Bolesław — Bolesław Wstydliwy (1226—1279), książę sandomierski od 1233 i krakowski od 1243 r.

14*


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Polska Poezja XV w1 62 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Wetknie za nadrę kapicę, 4S0 Zawodem na koni
Polska Poezja XV w1 T 64    POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU MAJISTER ciicit 480 Chcę
Polska Poezja XV w&1 82    POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Rzekł Święty Piotr je [ŚWI
Polska Poezja XV w01 94 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Sam do Siradza uciekszy, zbył; Z starostą si
Polska Poezja XV w 61 42 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Podał jemu ryby s morza Chcąc go zbawić wsz
Polska Poezja XV w 1 70 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU D Dziatki s matką narzekają, Bracia mię rzko
Polska Poezja XV w 21 34 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU DE MORTE. PROLOGUS ćfftrj Gospodzinie wszec
21643 Polska Poezja XV w$1 V 78    POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Dziatki * we smętk
42061 Polska Poezja XV w1 68 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU utwór ma formę dialogu. Na końcu dodan
42869 Polska Poezja XV w1 50 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU Gdyby się urobiła — A potem lepiej [cz
75448 Polska Poezja XV w1 58 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU ( Sama w lisie jamy łażę, Wszytki lisz
30532 Polska Poezja XV w 1 80 POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU O moj Oćcze, Twórcze miłościwy, Daj du
81741 Polska Poezja XV w 31 36    POLSKA POEZJA ŚWIECKA XV WIEKU 35 Nie było warg u

więcej podobnych podstron