258 § I pkt 2 k.p.k. nie jest, bowiem konieczne dokonanie ustaleń, z których wynikałoby, iż oskarżony z całą pewnością podejmie próby wpływania na zeznania świadków, wystarczająca jest iv tym zakresie uzasadniona obawa nastąpienia takich działań, (zob. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 maja 2007 r., II AKz 338/07, LĘX nr 341475, Prok.i Pr.-wkł. 2008/2/31. KZS 2007/11/57)
Sąd ma badać czy podejrzany może zachować się w ten sposób, a nie to. czy już tak postąpił (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 27 marca 2013 r.. II AKz 97/13, LEX nr 1321956), zaś wykazanie realności obawy matactwa nie wymaga udowodnienia, że takie działania były podejmowane, czy też będą podejmowane w przyszłości, (postanow ienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10 stycznia 2007 r., II AKz 862/05, KZS 2007/5/82)
Sens stosowania środków zapobiegawczych w postępowaniu karnym precyzyjnie i trafnie ujął w postanowieniu z dnia 15 października 2008 roku Sąd Apelacyjny w Krakowie, który stwierdził, że środki zapobiegawcze mają zapobiegać szkodom w postępowaniu, a nie represjonować za szkody już wyrządzone. (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 października 2008 r., II AKz 495/08, KZS 2008/11/62)
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę zarzuty w tym zakresie jawią się jako oczywiście bezzasadne.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 266 § 1 i 2 k.p.k. poprzez zastosowanie środka zapobiegawczego stanowiącego wyłącznic dodatkową dolegliwość dla podejrzanego i mającego uzasadniać zasadność uchylonego postanowienia o zastosowaniu także innych środków zapobiegawczych wskazać należy, że zarzut ten jest całkowicie bezpodstawny.
Zastosowanie poręczenia majątkowego w postaci hipoteki znajduje podstawę w art. 266 § 1 k.p.k. Ponadto zarówno forma poręczenia, jak również jego wysokość znajdują uzasadnienie w sytuacji materialnej podejrzanego i w charakterze popełnionego przez niego czynu zgodnie z art. 266 § 2 k.p.k., co zostało szczegółowo omówione w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
13