Top 55 BMP

cvm ZASADY WYDANIA

transkrybujemy jako jeśli i -śmy (gdyśmy, darmośmy itp.).. Dla zachowania konsekwencji pisowni formy te wprowadzono także do utworów, których tekst podajemy na podstawie wydań drukowanych w XVI wieku (Mulier jortis, wierszyki zamieszczone przy Potrójnym z Plauta Cieklińskiego). Praktycznie biorąc, chodzi tu zresztą tylko

0    jedno jefli z pierwszego wierszyka zamieszczonego przy Potrójnym (w. 1).

Zachowano oboczności fonetyczne i morfologiczne typu: ślady : szlady, ojciec : ociec, gardło : garło, starożytny : starożyty, krotochwile : krotofile, między : miedzy, szczęt śliwy : szczęśliwy, miejsce : mieśce, prędzej : prącej. Zachowano oboczność przedrostków naj- : na-, typu: najszczęśliwszy : naszczęśliwszy. Zachowano także oryginalną pisownię grup: -ił, -eł, -ir(z), -er(z), -źr(z), -śr(ź) i związane z tym oboczności: sieła : siła, bierek : birek, ujź-rzał : ujrzał itp.

Utrzymano formę łabęć powszechnie używaną w czasach autora. Utrzymano odpowiadające zapewne ówczesnej wymowie formy: bot, pul, Chróścina itp., zaznaczając dzisiejszą pisownię w komentarzu. Wyraz jaszczurka podano zgodnie z dzisiejszą pisownią, zaznaczoną zresztą w jednym miejscu (XIII, w. 73). Ujednolicono też zgodnie z dzisiejszą pisownią niekonsekwentnie używane formy potka

1    podka.

Oczywiste błędy literowe (niekiedy poprawione w kustoszach) poprawiono bez zaznaczenia w komentarzu. Zaznaczono natomiast w komentarzu zmiany nawet prawdopodobnie błędne, ale dające odmienne zabarwienie znaczeniowe lub stylistyczne.

Uzupełnienia pochodzące od wydawcy podano w nawiasach [] (prostokątnych). Występujący w nagłówku dedykacji Sielanek skrót: MŚCI (Si) rozwiązano jako: MOŚCI (tak jest w S? i w wyd. 1629), a nie MIŁOŚCI, jak uczynił

W swym wydaniu Jan Łoś (Sielanki i inne wiersze polskie. Kraków 1921. Bibl. Pip. Pol., Nr 68). Bez zaznaczenia w tek ście i komentarzu rozwinięto skróty stosowane w pierwodruku Sielanek dla poszczególnych osób występujących w toku dialogów, np. Mi. lub Mil. (= Milko), Dz. (= Dziewka), Olu. (— Oluchna), Sta. (= Starosta) itp., podając pełne brzmienia imion w takiej formie, jaką mamy w nagłówku danej sielanki bezpośrednio po tytule.

Interpunkcję wprowadzono współczesną. Dążąc do podkreślenia sensu treści, starano się przy tym nie naruszyć toku wypowiedzi przekazanego przez autora.

W opracowaniu komentarza skorzystano z doświadczeń dotychczasowych wydawców: Jana Łosia i przede wszystkim Stanisława Węclewskiego (Sielanki i kilka innych pism polskich. Chełmno 1864), który wiele miejsca poświęcił zależności tekstu Sielanek od literatury antycznej. Pomocą służyła też literatura naukowa, zwłaszcza zaś przytoczone w przypisach Wstępu prace Tadeusza Sinki i Jerzego' Ła-nowskiego.

*

Na zakończenie pragnę złożyć podziękowania za cenne uwagi recenzentom tomu: prof. drowi Julianowi Krzyżanowskiemu,któremu szczególnie dużo zawdzięcza komentarz niniejszego wydania, oraz prof. drowi Jerzemu Ziomkowi. Słowa wdzięczności zechce łaskawie przyjąć prof. dr Stanisław Pigoń, który nie szczędził wydawcy rad i wskazówek. Poza tym wydawca korzystał również z uwag prof. dra Romana Pollaka, doc. dra Jerzego Starnawskiego, doc. dra Tadeusza Ulewicza, dra Stanisława Grzeszczuka, dr Heleny Kapełuś i dr Anny Kotarskiej. Serdeczne po-