Magazyn3501

— 43 —

Prasp.

strzel.

Reg.

Piech.

157

Reg.

Piech.

158

Reg.

Piech.

151

Reg.

Tiech.

159

138

W zasadzie powinien każdy oddział i każdy strzelec ostrzeliwać tę część celu, która znajduje-się przed nim.

Szybkość ognia zależy od sytuaeji bojowej i celu walki, ilości amunicji i właściwości celu.

Szybkość ognia osięga się przez szybkie ładowanie i składanie się, nigdy jednak przez pospieszne celowanie i ściąganie cyngla.

Największe napięcie ognia (patrz także § 59).

a)    w ataku:

dla ostatecznego przygotowania szturmu;

b)    w obronie:

dla odparcia nieprzyjacielskiego szturmu;

c)    przeciw kawalerji i podczas niespodziewanych starć z nieprzyjacielem;

d)    w pościgu.

Trzeba się starać, żeby natychmiastowe wstrzymanie ognia było w każdym wypadku możliwe.. Rozkaz przerwania ognia powtarzają wszyscy dowódcy sekeyj, w razie potrzeby wszyscy żoł-’ nierze. Nntychmiast zaprzestaje się strzelania i ładowania, strzelcy, którzy się złożyli do strzału, odoj mują od oka broń. Należy ćwiczyć przerywanie ognia także na gwizdek. .

Dyscyplina ognia.

?1    140    1. Wyzyskanie terenu,

2.    staranne nastawianie celownika i oddawanie strzału,

3.    stała uwaga na dowódców i nieprzyjaciela,

4.    samodzielne przyspieszanie ognia, skoro ceł ' jest widoczniejszy,

5.    samodzielne przerywanie ognia, jeżeli nieprzyjaciel znika,