page0480

472

Singapore — Sinope

wązkim tylko kanałem od lądu stałego oddzielona, mająca 15 Yg mil kw. przestrzeni, tworzy pagórkowatą, falistą powierzchnię, która dawniej cała lasem była pokryta. Klimat ma łagodny, małozmienny, a ztąd bardzo zdrowy. Chociaż wyspa ta nie odznacza się żyznością, wydaje jednak większą cześć zwykłych płodów zwrotnikowych Indyjów. Liczba jej mieszkańców dochodzi du 55,000, między niemi 40,000 Chińczyków, 10,000 Malajów, około 5,000 Indusów, Buggisów, Jawanów, Armeńczyków, Żydów i t. p., tudzież kilka set Europejczyków. Jedynem miastem jest Singapore, z pięknym, bezpiecznym i obszernym portem, stolica angielskiego gubernatora okręgu Singapore, który oprócz wyspy tego samego nazwiska, składa się jeszcze z wyspy Puło-Pinang, z miasta Malakki i z sąsiedniej prowincyi Wellesley. Z powodu korzystnego położenia na najkrótszej i najwygodniejszej drodze morskiej z wód Indostanu na morza chińskie i archipelag wschodnio-indyjski, stała się równie ważnym punktem strategicznym jak i handlowym, który teraz mianowicie, gdy rząd angielski ogłosił miasto za port wolny, stanowi główne miejsce składowe handlu prowadzonego między Indostanem a Europą z jednej strony, a Indo-Chinami, państwem chińskiem i wschodnio-indyjskitn archipelagiem z drugiej. Do r. 1819, w którym Anglicy zakupili od Dszohora sułtana Malakki, do którego ta wyspa należała, kraj mający 4²/₃ mili kw. rozległości, Singapore było nic nieznaczącą, przez malajskich rybaków i morskich rabusiów zamieszkałą wioską. Roztropne rozporządzenia Anglików sprawiły, że miejsce to zostało wielkim placem składowym, mianowicie odkąd Anglicy przyłączyli do niego pozostałe części wyspy. Miasto liczy teraz 20,000 mieszk. Angielscy missyjo-narze mają tu wielkie zakłady, a wychodząca tu Singapore free press, jest jedną z najznakomitszych gazet azyjatyckich. Wychodzi tu także wydawany przez Logana: Journal of the Indian Archipelags and Eastern Asia.

Siniak, W języku łowieckim gatunek zająca bielaka, który całego włosu na zimę nie zmienia, lecz tylko od brzucha do połowy boków bieleje. Myśliwi Siniakiem, nazywają także gołębia dzikiego.    K. Wł. W.

Sinica, rzeczka w dawnem województwie i powiecie Bracławskim, wpada do Bohu z lewej strony.

Sinica, wieś w gubernii Kijowskiej nad rzekami Rosią i Sinicą, niegdyś miasteczko stołeczne starostwa Sinickiego. Lustracja r. 1765 zowie ją jeszcze miasteczkiem, rewizorowie zaś r. 1789 wyrażają się że była niem dawniej lecz wówczas już wsią. Konstanty Olizar, podkomorzy włodzimierski, ustąpił księciu Poniatowskiemu podskarbiemu litewskiemu prawa swego do tego starostwa, które wtedy czyniło dochodu złp. 4525.

Sinnik, Ob. Cyjan.

SinopC, w starożytności znakomite miasto greckie nadmorskie, na północno-wschodnim krańcu Paflagonii, małej krainy Azyi Mniejszej, zbudowane na przesmyku wchodzącym w morze Czarne, dzisiejsze ISinub w tureckim ejalecie Ka-stamuni, było jedną z najdawniejszych osad Miletyjczyków, którzy je zbudowali w r. 751 przed Cfar., a w r. 632 odnowili. W posiadaniu dwóch portów, skutkiem handlu rozległego i intratnego połowu sepii i pelamidów wzrosło w potężną rzeczpospolite, której ziemia ku południowi ciągnęła się aż do rzeki Hałys (dziś Kisil-Irinak) i która sama kilka filijalnych założyła osad w dalszych stronach, jakoto: Harmene, Kotyora, Trapezos, Cerazus, Choirades i Lykastos. Była miejscem rodzinnem cynika Dyogenesa. W roku 181 przed Chrystusem zdobył je Farnaces I, król Pontu, i pozbawił republikańskich swobód; trzeci zaś po nim następca, Mitrydat Wielki, tu urodzony i wy-