WA308Y0 II10105 POCZATKI SZTUKI217 I djvu

213

no muzycznym. Słowa pieśni mogą mieć dla poety pewne samoistne znaczenie; dla jego słuchaczy zaś są one najczęściej tylko dodatkiem do melodji. Istotnie, w pewnych wypadkach słowa pieśni bez namysłu poświęca się — formie. „Wielu Australczyków—powiada Eyre — nie umie objaśnić treści swych własnych, ojczystych pieśni i należy przypuszczać, że wszelkie objaśnienia, które oni dają, sa_ wogóle bardzo niedostateczne, zdają się bowiem większą wagę przywiązywać do rozmiaru i ilości sylab w pieśni, niż do jej treści¹⁴*). Inny znów autor pisze: „We wszystkich pieśniach, śpiewanych podczas corroborri, tubylcy powtarzają i przestawiają wyrazy w taki sposób, iż pozbawiają je wszelkiego sensu, a czynią to dla tego, żeby utrzymać lub urozmaicić rytm pieśni⁴⁴**). Niemniejsze przywiązywanie wagi do formy pieśni daje się spostrzegać i u Minkopów. „Główna ich troska — powiada Man — polega^na jaknajści-ślejszym przestrzeganiu taktu; w ich pieśniach wszystko jest podporządkowane rytmowi — nawet sens“. „Dopuszczają się przytym jakn aj większych wykroczeń i licencji nie tylko w⁷ formach wyrazów⁷, ale i w gramatycznej budowie zdań. Naprz. powtarzająca się zwrotka (refrain) pewnej ich pieśni brzmi tak: cheklu ya lak^-u-myr-a?^u t. j. „kto nie trafił w twardego żółwia?¹⁴ Tymczasem to samo zdanie, wyrażone prozą, brzmiałoby tak: „inij'a ya-di che^--balen la kachrre?⁴⁴ Olbrzymia różnica pomiędzy temi dwdema formami odrazu rzuca się w oczy; zarówno w tej ich pieśni, jak i w innych, wyrazy gwoli rytmów^ są tak dalece okaleczone, że ledwie je można poznać***). Częstokroć zdarza się naw⁷et, iż autor jakiejś nowej pieśni wpierw musi jej treść wyłożyć zarówno śpiewakom, jak słuchaczom w mowie zwykłej¹⁴****). Co sie tyczy pieśni Eskitnów, to dość

*) Eyre. II, 229.

**) Barlow. Journ. Anthrop. Inst. II, 174.

który wi-

***) Tym się objaśnia istnienie odrębnego języka poetyckiego dzimy u wielu niższych ludów.

****) Man. Journ. Anthrop. Inst. XII, 389, 118.

http://rcin.org.pl