37940 Stefan Zarski Zofia Drozdowska Kuban KREGOSLUP twoj, moj, nasz s46

Ryc. 20. Skrzywienia kręgosłupa dające się zaobserwować z tyłu. „a” - skolioza statyczna, młodzieńcza, wywołująca duże zniekształcenie sylwetki „1”. „b” - prawidłowa konfiguracja kręgosłupa, „c” - skolioza odruchowa, powodująca boczne odchylenie tułowia „2”.

(czyli wyszczuplenia tułowia w tzw. pasie), co daje wrażenie, że przesunięta ku górze miednica styka się bezpośrednio z żebrami. Osoby dotknięte skoliozą statyczną mają przeważnie bardzo niski wzrost. Zadaniem wnikliwego obserwatora jest, aby uchwycić i odpowiednio zareagować na mało widoczne zmiany w okresie początkowym.

Skolioza odruchowa jest wykładnikiem mechanizmu (odruchowego) zapoczątkowanego wzbudzeniem nocyceptywnym. Najczęściej stygmatyzuje ona ból krzyża i rwę kułszową, które wywołane są dyskopatią lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Obserwatora uderza boczne odchylenie tułowia, połączone często z przymusowym przodopochyleniem i ograniczeniem ruchów (ryc. 20 c). W przeciwieństwie do skoliozy statycznej zmiany mają charakter dynamiczny (zmienne jest ich nasilenie w zależności od ruchu) i dotyczą głównie lędźwiowego odcinka kręgosłupa.

46