94284201 djvu

622 FE. NOWOTNY

gmus idzie w kierunku badanego ucha, przy aspiracyi w stronę przeciwną. Ruch gałek ocznych jest zwykle powolny, rzadziej występują drobne drgania. Dość często występują równocześnie objawy zawrotu głowy. Doświadczenie to odpowiada w zupełności przytoczonemu już doświadczeniu Ewalda. Ponieważ najczęściej sprawa patologiczna obejmuje kanał poziomy, przeto nystagmus odbywa się w płaszczyźnie poziomej.

Nystagmus galwaniczny. Jeżeli przepuścimy poprzecznie przez głowę prąd galwaniczny tak, że anoda leży poza uchem jednem, katoda poza uchem drugiem, to przy sile prądu 2—5 Milliamperów powstaje nystagmus, w kierunku katody. W przeciwieństwie do nystagmus obrotowego i kalorycznego, który jest zależny od ułożenia głowy, nystagmus galwaniczny jest zawsze stały, t. j. kołująco poziomy. Obok drżenia gałek ocznych występuje nieraz pochylenie głowy w kierunku anody, przy silnym prądzie występuje zawrót głowy i upadek.

Barany tłómaczy nystagmus galwaniczny tern, iż anelektro-tonus zmniejsza zdolność przewodnictwa w nerwach, katelektroto-nus zwiększa. Od organu centralnego dochodzą do obu przedsionków bodźce, które w normalnych warunkach wzajemnie się równoważą. Gdy wywołamy po jednej stronie, przez przyłożenie katody, ka-telektrotonus w nerwie przedsionkowym, to przewodnictwo po tej stronie będzie lepsze, bodźce idące od centrum, łatwiej dopływają do obwodu, z przewagą odpowiedniego labiryntu i występowaniem nystagmus ku stronie katody. Odwrotnie jeżeli przez przyłożenie anody wywołamy anelektrotonus i przez to gorsze przewodnictwo w nerwie, to przewaga będzie po stronie drugiej, kierunek nystagmus jest przeciwny.

Z powyższych obserwacyi czynionych tak na zwierzętach, jak i na ludziach, musimy wysnuć wniosek, że błędnik jest organem obwodowym, który reguluje ruchy tak głowy jak i całego ciała, organem mającym wybitne znaczenie tak dla napięcia, jak i dla sprawności mięśni. Funkcye te spełnia on dzięki swym połączeniom z jądrami mięśni ocznych i mięśni całego ciała. Zakres działania błędnika wedle pewnych autorów jest szerszy, ma to być osobny organ zmysłu, przy pomocy którego posiadamy świadomość położenia naszej głowy, szczególnie w kierunku linii pionu, i świadomość położenia naszego ciała w przestrzeni. Odpowiednio do tego musimy uważać błędnik jako organ osobnego zmysłu, zwanego jużto