0000012

KRÓTKA GRAMATYKA JĘZYKA JAPOŃSKIEGO

Formy od potrafić (formy potencjalne) są często identyczne z formami strony biernej.

Korę wa taberaremasu ka? Czy można to jeść?

Czy to jest jadane? Czy to się je?

Formy warunkowe

Jeśli, gdy

Tworzenie: forma -ta + -ra

dosłownie:	Kierunek jest dobry
amc ga furu pad** (o d^zczu)	fulta +• -ra
Moshi ame ga futtara ikimasen. Moshi ojisan ga sore o kiitara bikkuri suru doshoo.	Jeśli będzie padać, nie pójdę. Jeśli wujek to usłyszy, będzie zdziwiony.

Przymiotniki to słowa, które bliżej określają rzeczowniki. Tak jak w języku polskim, japońskie przymiotniki występują przed rzeczownikami. Mają one jednak cechy czasowników i dlatego nazywa się je przymiotnikami werbalnymi (tac. verbum - czasownik)

Istnieją dwie grupy przymiotników:

1. i-przymiotniki (prawdziwe przymiotniki)

Kończą się na -i, przy czym przed -i pojawia się a, i, o lub u.

yasui	tani	omoshiroi ciekawy
fu rui	stary	tooi	daleki
atarashii nowy		chiisai	mały
ookii	duży	takai	drogi

2. na-przymiotniki (quasi-przymiotniki)

Na-przymiotniki są rzeczownikami, które dopiero poprzez dodanie -na stają się przymiotnikami. Najczęściej kończą się na -i. Jednakże w takim przypadku przed -i występuje e lub spółgłoska, kirei piękny iya zły

suki spokojny benri praktyczny

Zastosowanie w funkcji przydawki: piękny, duży

i-przymiotniki

furui otera atarashii kuruma tooi machi

na-przymiotniki

kirei na hana suki na hito yuumci na otera

stara świątynia buddyjska nowy samochód dalekie miasto

piękny kwiat człowiek, którego lubię słynna świątynia

Zastosowanie w funkcji orzeczenia: jest piękny, jest duży Tworzenie: wa + przymiotnik + desu

Tatemono wa takai desu. Budynek jest wysoki.

Kono hon wa omoshiroi desu. Ta książka jest ciekawa.

wa + na-przymiotnik (bez na) + desu

Kono kissaten wa shizuka desu ne? Ta kawiarnia jest spokojna.

nieprawdaż?

Kenchoo-ji wa yuumei desu ka? Czy świątynia Kencho jest słynna?

Czasy

Obie grupy przymiotników tworzy własną formę czasu teraźniejszego (twierdząca, przeczącą) i czasu przeszłego (twierdzącą, przeczącą).

Tak jak w przypadku czasowników, istnieją różne formy na różnych społecznych poziomach porozumiewania się (język potoczny oraz uprzejmy sposób mówienia).