Dzień Babci i Dziadka

Przewidywane osiągnięcia ucznia:

• uważnie słucha tekstów czytanych przez nauczyciela oraz wypowiedzi innych uczniów,

• potrafi samodzielnie zaprojektować i wykonać różne prace według podanego wzoru,

• rozumie i poprawnie posługuje się pojęciem para,

• wyraża uczucia miłości, wdzięczności, wykazuje się wrażliwością na potrzeby osób starszych,

• potrafi wiązać sznurówki lub wstążki na kokardę.

Przebieg zajęć:

• Opowiadanie Małgorzaty Węgrzeckiej „Dziadkowa umowa” („Świerszczyk” s. 4-5).

• Uważne wysłuchanie opowiadania czytanego przez nauczyciela.

• Omówienie opowiadania.

• Jaką umowę zawarł wnuczek z dziadkiem?

• Jak dziadek pomagał wnuczkowi?

• Jak myślicie, czy udało się zachować tajemnicę przed babcią?

• Poprawne wiązanie butów lub prezentów - ćwiczenia.

Nawiązując do opowiadania Małgorzaty Węgrzeckiej „Dziadkowa umowa” przypominamy historię z zerwanym sznurowadłem. Proponujemy poćwiczenie poprawnego wiązania „na kokardkę”, które może się przydać również przy pakowaniu prezentów.
Każde dziecko otrzymuje kartonik z dwiema dziurkami (wykonanymi np. dziurkaczem) oraz sznurówkę lub tasiemkę. Zadaniem dziecka jest przewlec sznurówkę przez obie dziurki tak, aby dwa tej samej długości końce można było wiązać na kokardkę. Nauczyciel tłumaczy i demonstruje etapy wiązania, pomagając dzieciom, które potrzebują pomocy. Dzieci wykonują ćwiczenie kilka razy, aż nabiorą wprawy. Nauczyciel chwali dzieci, które zawiązały najładniejsze kokardy.

• Wykonanie elementów zimowej odzieży do pary.

Kartkę należy złożyć na pół, odrysować jedną dłoń, narysować kształt skarpety, połowę szalika (środek szalika umieścić na złożeniu kartki), czapkę (bok czapki umieścić na złożeniu kartki)

Dzieci samodzielnie rysują formy odzieży, a następnie wycinają ze złożonej kartki tak, aby wyszły dwa identyczne elementy odzieży lub dwie takie same połowy (drugi bok czapki oraz pompony należy po wycięciu skleić). Kolorują elementy (pary, połowy) odzieży, tworząc takie same wzory. Liczbę elementów odzieży trzeba dostosować do indywidualnych możliwości i zdolności dzieci. Można zaproponować rysowanie lub wycinanie kilku par skarpetek lub rękawiczek, a następnie projektowanie różnych wzorów na każdej parze.
Podczas omawiania tej pracy dzieci posługują się ze zrozumieniem pojęciem para, podają przykłady par innych przedmiotów, np. buty, kolczyki, sznurówki, części ciała do pary: nogi, ręce, uszy, oczy itp.

• Swobodne wypowiedzi dzieci na podany temat.

• Za co kochamy babcie i dziadków?

• W jaki sposób mogę sprawić babci i dziadkowi największą radość? Co mogłoby ucieszyć ich najbardziej?

• Test „Babcia i ty” (Świerszczyk” s. 12-13)

Nauczyciel czyta kolejne pytania testu, a dzieci zaznaczają odpowiedzi na kartkach. Młodsze dzieci otrzymują kartki z zaznaczonymi numerami zadań, starsze - samodzielnie wpisują numery zadań, a przy nich notują wybrane odpowiedzi za pomocą zaproponowanych w piśmie kodów: 〇, ☐, ∆. Następnie nauczyciel liczy, ile było wszystkich odpowiedzi z trójkątami, ile z kołami, a ile z kwadratami. Odczytuje komentarze do wyników i wspólnie z dziećmi zastanawia się, co można zmienić, poprawić w zachowaniu dzieci, by lepiej rozumiały babcię i dziadka oraz okazywały im miłość i szacunek.

• Scenki improwizowane.

Dzieci dobierają się parami, jedno z nich wchodzi w rolę babci lub dziadka, a drugie wnuczki lub wnuczka. Nauczyciel opowiada o sytuacjach, które dzieci będą przedstawiać w scenkach.
Dzieci w szkole (w przedszkolu) przygotowały przedstawienie dla babć i dziadków z okazji ich święta. Goście będą oglądać przedstawienie w wyznaczonej sali (należy ustawić w tym miejscu krzesełka), a wnuczęta mają przebywać w swoich grupach. Babcie i dziadkowie wchodzą z wnuczętami. Co robią wnuczęta? Zostawiają babcie i dziadków w korytarzu i biegną do swoich grup czy wyjaśniają babciom i dziadkom, dokąd mają się udać, a następnie żegnają się i idą do swoich grup, czy prowadzą babcię lub dziadka do przygotowanego krzesła, upewniają się, że będzie im tu wygodnie, i idą do swojej grupy.

Dzieci wybierają zachowanie, które ich zdaniem jest najwłaściwsze, i przedstawiają je w scence.

• Omówienie i umotywowanie swoich wyborów. Zwrócenie uwagi na zachowania najwłaściwsze.

• Jaki prezent Kokos zrobił babci? („Świerszczyk” s. 3) - opowiadanie historyjki obrazkowej.
  

• „Wesołe wnuczęta” - wykonanie pracy plastycznej: ozdoby do kwiatków lub innego prezentu dla babci i dziadka ( „Kolorowe zabawy” w „Świerszczyku” s. 20 i okładka pisma).

• „Uśmiech numeru” (Świerszczyk s.23)

Wspólne czytanie żartów związanych z babcią i dziadkiem. Dostrzeganie humorystycznych sytuacji w prezentowanych żartach.

Anna Koch

Potrzebne będą:

„Świerszczyk” nr 2/2007,

białe kartki formatu A4, kredki, nożyczki, klej, kartki do zaznaczania odpowiedzi w teście, kolorowe tekturki, skrawki tkanin i kawałki kolorowej włóczki, guziczki, tasiemki, patyczki, taśma klejąca, kartoniki z dwiema dziurkami oraz sznurówka lub tasiemka dla każdego dziecka.

---