Pierwszy scenariusz październikowy

Jagienka Zdrowiuteńka, czyli po co jest plasterek z kaczuszką?

Podczas zajęć dzieci:

- czytają tekst opowiadania głośno, z odpowiednią intonacją, z podziałem na role i wypowiadają się na temat przeczytanego tekstu i własnych przeżyć, prowadzą dialog i monolog, stosując zdania oznajmujące, pytające i rozkazujące

- rozmawiają na temat zdrowia, profilaktyki i leczenia

- dowiadują się, gdzie mogą czyhać niebezpieczeństwa zagrażające ich zdrowiu i życiu oraz jak ich unikać

- znają prawo małych i dużych do opieki lekarskiej oraz numery alarmowe

- uczą się udzielać pierwszej pomocy przy drobnych urazach (np. ukąszenie komara, skaleczenie, krwawienie z nosa).

Potrzebne będą:
„Świerszczyk” nr 19/2007, apteczka domowa, apteczka samochodowa, kartonik z zapisem trzeciego prawa, kartonik z numerami alarmowymi, prześcieradło z napisem: „Klinika doktora Klemensa”, sznurek, klamerki, stetoskop, ciśnieniomierz, flamaster, arkusz papieru z narysowaną receptą, identyfikator (np. doktor Rafał, doktor Agnieszka), poduszka.

Uwaga pierwsza:
Dzień wcześniej proszę, aby każde dziecko przyniosło białą koszulkę taty lub mamy (najlepiej z krótkim rękawem) oraz misia lub lalkę, które mogą zamienić się w małych pacjentów kliniki doktora Klemensa.

Uwaga druga:
Na spotkanie z dziećmi można zaprosić lekarza, policjanta lub strażaka.

Spotkanie, dotyczące prawa do opieki lekarskiej, może stać się początkiem cyklu spotkań z ratownikiem medycznym, który na kolejnych spotkaniach będzie uczył dzieci udzielania pierwszej pomocy.

Przebieg zajęć:

Siadam z dziećmi na dywanie w kręgu, a w środku stawiam apteczki: domową i samochodową.

Czytam opowiadanie o Jagience („Świerszczyk” s. 14-15).

● Dzieci siedzą w kręgu i czytają tekst z podziałem na role.

Zadaję dzieciom pytania do tekstu i wspólnie próbujemy na nie odpowiedzieć, odwołując się do opowiadania.

1. pytanie: Czy to prawda, że musimy łykać pastylki i pić syropy, bo dorośli nas nie lubią?
2. pytanie: Czy to prawda, że jesteśmy ważeni i mierzeni po to, aby dorośli mogli nam kupić sukienki, spodnie i kubraki?
3. pytanie: Czy to prawda, że na naszych rękach i nogach czasami pojawia się gips po to, abyśmy mogli na nim narysować kwiatki i napisać imiona naszych przyjaciół?
4. pytanie: Czy to prawda, że dorośli czasem zgadzają się na to, abyśmy zamieszkali w szpitalu, bo chcą sobie od nas trochę odpocząć?
5. pytanie: Czy to prawda, że dentyści zakładają dzieciom na zęby druciki oraz smarują im zęby mazidłami i płynami, bo są zębowymi potworami?

Wyjaśniam, że każdy mały i duży człowiek ma prawo do opieki lekarskiej. Jeśli się skaleczy, należy opatrzyć jego ranę. Ludzie powinni zostać zaszczepieni przeciwko chorobom zakaźnym, a kiedy zachorują - zbadani i poinformowani o tym, co mają robić, aby jak najszybciej wyzdrowieć.

Rozmawiam z dziećmi o tym, co należy robić, aby być zdrowym.

● Wyjaśniam dzieciom, że aby być zdrowym, trzeba codziennie się gimnastykować. Następnie dzieci uczestniczą w kilkuminutowej gimnastyce.

● Razem z dziećmi szukamy odpowiedzi na pytania:

- Co należy robić, aby nie zachorować?

Przykłady odpowiedzi: Należy ubierać się odpowiednio do pory roku i pogody oraz wykonywanej pracy, właściwie się odżywiać, gimnastykować się, biegać, jeździć na rowerze, pływać, jeździć na sankach, dbać o higienę ciała, dokładnie myć ręce.

- Gdzie czyhają na nas niebezpieczeństwa, które mogą zagrażać naszemu zdrowiu?

Przykłady odpowiedzi:

W domu: oparzenia (gorącą wodą, gorącą blachą w piekarniku), skaleczenia, zatrucia, alergie na pokarmy…

Na podwórku: skaleczenia, złamania, upadki, otarcia naskórka…

W ogrodzie: ukąszenia przez osy, meszki, komary, otarcia naskórka…

Na łące: ukąszenia osy, pszczoły, komarów…

W lesie: ukąszenia przez kleszcze, meszki…

W pasiece: użądlenia przez pszczoły.

Na ulicy: skaleczenia, ugryzienia przez psa.

Na lodowisku: zwichnięcia, złamania, otarcia naskórka…

● Podsumowuję nasze rozważania i razem z dziećmi formułuję wskazówki dotyczące postępowania w sytuacjach, gdy jest zagrożone zdrowie: Kiedy coś cię boli lub źle się czujesz, koniecznie powiedz o tym komuś dorosłemu. Jeśli się skaleczysz (np. o wystający z ławki gwóźdź), oparzysz (np. gorącą wodą) lub ukąsi cię jakiś owad (np. pszczoła), jak najszybciej powiedz o tym dorosłemu: lekarzowi, babci, mamie, tacie, dziadkowi, starszej siostrze, sąsiadce, cioci…

Przygotowuję dzieci do zabawy tematycznej z elementami dramy.

Proszę dzieci, aby włożyły białe koszule. Przymocowuję do sznurka za pomocą klamerek białe prześcieradło z napisem: „Klinika doktora Klemensa” i informuję dzieci, że znajdujemy się w klinice. Najpierw witam się po kolei z każdą „lekarką” oraz z każdym „lekarzem” i przypinam im identyfikatory. Następnie zapraszam dzieci na zebranie, podczas którego informuję, że dzisiaj najpierw musimy wypisać wielką receptę dla dzieci i dorosłych, aby wiedzieli, jak postępować w różnych sytuacjach, a następnie zająć się pacjentami, którzy pojawią się w naszym szpitalu za kilkanaście minut.

Przygotowuję wraz z dziećmi receptę dla dzieci i dorosłych.

Przypinam receptę do tablicy.

● Wspólnie z dziećmi szukamy odpowiedzi na pytania:

- Co zrobić, kiedy młodszej siostrzyczce leci krew z nosa?

Najpierw trzeba poprosić, aby usiadła. Pochylić jej delikatnie głowę do przodu. Ścisnąć nos u nasady. Jeżeli krew nie przestaje lecieć przez kilka minut, należy powiadomić o tym lekarza.

- Co zrobić, kiedy ukąsi nas komar lub meszka?

Nie należy drapać miejsca ukąszenia. Dorosły może posmarować je specjalnym preparatem, który można kupić w aptece. Można też zabezpieczyć się przed ukąszeniami, na przykład po uzyskaniu zgody dorosłego spryskać ciało lub posmarować je specjalnym płynem odstraszającym owady.
Rada: W czasie pobytu w ogrodzie warto włożyć niebieskie ubranie - tego koloru nie lubią komary. Lepiej unikać pomarańczowych i żółtych bluzek, spodni i sukienek, ponieważ to ulubiony kolor owadów.

- Jak poradzić sobie z kleszczem?

Trzeba jak najszybciej go usunąć. Powinien zająć się tym dorosły, najlepiej lekarz. Jeśli musimy poradzić sobie z kleszczem sami, powinniśmy bardzo delikatnie chwycić go pęsetą albo specjalną pompką, następnie zdecydowanym ruchem wyciągnąć go w górę. Nie należy wykręcać go ani smarować masłem lub kremem - wtedy bowiem kleszcz będzie się dławił i wypluwał ślinę, zawierającą bakterie. Jego ślina może dostać się do ranki, powstałej od ugryzienia, i wywołać bardzo poważne choroby. Po samodzielnym usunięciu kleszcza trzeba koniecznie zdezynfekować miejsce ukąszenia, a potem pokazać je lekarzowi.

Rada: Przed kleszczami możemy się chronić. Unikajmy zarośli, ciemnych i wilgotnych miejsc w lasach. Pamiętajmy też o właściwym ubiorze: koszulce z długimi rękawami, spodniach najlepiej za kostki), skarpetkach lub podkolanówkach, wysokich butach, czapce, chustce lub kapelusiku na głowie. Możemy także przed pójściem do lasu posmarować się kremem lub innym preparatem odstraszającym kleszcze. Kleszcze to maluchy, które mogą być właściwie wszędzie. Dlatego bardzo ważne jest, aby po powrocie z lasu lub parku bardzo uważnie obejrzeć swoje ciało. Kleszcz to mały spryciarz. Kiedy przyczepia się do naszej skóry, nie czujemy tego, bo znieczula to miejsce specjalnym płynem.

- Co zrobić, kiedy użądli nas pszczoła lub osa?

Kiedy wystaje żądło, należy spróbować ostrożnie usunąć je pęsetą. Na użądlone miejsce najlepiej przyłożyć kawałek cebuli lub zrobić okład z zimnej wody. Miejsce ukąszenia trzeba koniecznie pokazać komuś dorosłemu, najlepiej lekarzowi.
Jeśli pszczoła lub osa użądli nas w język, powinniśmy popijać wodę małymi łyczkami lub ssać kostki lodu i natychmiast wezwać lekarza albo udać się do niego.

Rada: Kiedy pijemy oranżadę lub kompot, np. w ogródku, najpierw trzeba zajrzeć do szklanki, czy nie uczy się w niej pływać osa lub pszczoła. Nie pijmy też napojów w ciemnych butelkach lub puszkach - nie można w nich dostrzec niebezpiecznych owadów.

- Co zrobić, kiedy boli nas brzuch?

Brzuch może nas boleć z różnych powodów. Mogliśmy np. zjeść coś nieświeżego. Najlepiej się wtedy położyć i pić wodę małymi łyczkami. Jeśli ból brzucha nie ustanie po 30 minutach lub się nasila, należy natychmiast wezwać lekarza.

- Co zrobić, kiedy zetrzemy sobie naskórek na kolanie?

Należy dokładnie przemyć otarte miejsce wodą utlenioną.

- Co zrobić, kiedy oparzymy rękę gorącą herbatą?

Natychmiast trzeba włożyć rękę pod strumień zimnej wody. Jeśli zaczerwienienie jest duże i bolesne lub pojawił się pęcherz, trzeba udać się do lekarza.

- Co zrobić, kiedy obierając jabłko, skaleczymy się w palec?

Jeżeli rana jest mała, wystarczy przemyć ją wodą utlenioną i przykleić plaster. Jeśli większa, trzeba udać się do lekarza.

- Co zrobić, kiedy boli nas ząb?

Trzeba jak najszybciej udać się do stomatologa.

- Co zrobić, kiedy mamy czkawkę?

Należy usiąść spokojnie i wstrzymać oddech lub pić wodę małymi łyczkami.

- Co zrobić, kiedy na przykład sąsiadka ze szkolnej ławki zaczyna dławić się truskawkowym cukierkiem?

Trzeba natychmiast ją poprosić, aby próbowała odkaszlnąć. Jeśli to nie pomaga, należy odpowiednio ułożyć koleżankę i uderzyć ją kilka razy płaską dłonią między łopatki.

- O czym należy pamiętać po wejściu do samochodu?

Oczywiście i zapięciu pasów. Jeśli cierpimy na chorobę lokomocyjną, należy przed podróżą poprosić kogoś dorosłego o specjalną pastylkę.

- O czym musimy pamiętać latem, kiedy bardzo mocno świeci słońce?

O posmarowaniu odkrytych części ciała kremem z filtrem UV i założeniu na głowę czapki, chustki lub kapelusika.

● Przypominam dzieciom, aby zawsze informowały o swoich dolegliwościach kogoś dorosłego i nie łykały tabletek oraz nie piły syropów bez uzgodnienia tego z dorosłymi (lekarzem, mamą, tatą, babcią, dziadkiem…).

● Przypominam dzieciom o ludziach niosących pomoc w różnych trudnych sytuacjach i umieszczam na tablicy kartonik z ważnymi numerami telefonów:

pogotowie ratunkowe - 999
straż pożarna - 998
policja - 997
numer alarmowy telefonii komórkowej - 112

● Razem formułujemy wnioski i zapisujemy je na recepcie.

Prezentuję zawartość domowej i samochodowej apteczki i krótko wyjaśniam, do czego służą poszczególne jej elementy. Proszę dzieci, żeby przypomniały swoim rodzicom o umieszczeniu apteczki w samochodzie, mimo że nie ma takiego obowiązku.

Domowa apteczka: materiały opatrunkowe, wyjałowiona gaza, bandaż elastyczny, plastry różnej wielkości, trójkątna chusta, gaza, wata, lignina, nożyczki z okrągłym czubkiem, termometr, środki dezynfekcyjne, woda utleniona, płyn na odparzenia, leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, preparaty na ukąszenia.
Samochodowa apteczka: jednorazowe rękawiczki, maseczka do sztucznego oddychania, nożyczki, specjalny koc, specjalna folia chroniąca przed wyziębieniem, opaski uciskowe, opatrunkowe (bandaże, waciki, zestaw plastrów, gaza), trójkątna chusta.

Zaproszony gość prezentuje udzielanie pierwszej pomocy (może to zrobić nauczyciel):

u młodszych dzieci, np. opatrywanie ran, odpowiednie postępowanie podczas krwawienia z nosa;
u starszych, np. sztuczne oddychanie, tamowanie krwotoku.

Proponuję zabawę tematyczną z elementami dramy.

Witam „pacjentów” (lalki i misie) i proszę, aby mali „lekarze” zaopiekowali się nimi.

● Mali „lekarze” przeprowadzają badania, wykonują proste zabiegi medyczne i opiekują się swoimi małymi „pacjentami”.

Przymocowuję do ściany kartonik z trzecim prawem:

Każdy mały i duży człowiek ma prawo do opieki lekarskiej. Jeśli się skaleczy, należy opatrzyć jego ranę. Ludzie powinni zostać zaszczepieni przeciwko chorobom zakaźnym, a kiedy zachorują - powinni zostać zbadani i poinformowani o tym, co mają robić, aby jak najszybciej wyzdrowieć.

Joanna Krzyżanek

4

---