Drugi scenariusz grudniowy

Cecylka Cebulska,
czyli Cecyleczka Szczypaweczka

Podczas zajęć dzieci:

- czytają tekst opowiadania głośno, z odpowiednią intonacją

- wypowiadają się na temat przeczytanego tekstu i własnych przeżyć

- rozmawiają o zwalczaniu przemocy
- poznają prawo małych i dużych do życia bez przemocy
- wykonują prace plastyczne.

Potrzebne będą:
„Świerszczyk” nr 24/2007, małe błękitne pudełko z dziurką, przez którą można włożyć do środka karteczkę, stos karteczek, taśma klejąca, nożyczki, kartonik z zapisem ósmego prawa, połówki arkuszy białego papieru, pędzle, farby, pojemniki na wodę.

Przebieg zajęć:

Siadam z dziećmi na dywanie.


Czytam opowiadanie o Cecylce („Świerszczyk” s. 14-15).

● Zadaję dzieciom pytania do tekstu i wspólnie poszukujemy na nie odpowiedzi: Jak zareagowała pani Antonina, kiedy Cecylka ją uszczypnęła? Jak zareagował pan Tymoteusz, kiedy Cecylka go uszczypnęła? Jak zareagowała ciocia, kiedy Cecylka ją uszczypnęła? Jak zareagowała pani bibliotekarka, kiedy Cecylka ją uszczypnęła? Jak zareagował pan listonosz, kiedy Cecylka go uszczypnęła? Jak zareagowała Cecylia, gdy Julka ją uszczypnęła? Dlaczego Cecyleczka Szczypaweczka zmieniła swoje zachowanie?

● Dzieci opowiadają o Julce i reakcji Cecylii, dokonują oceny obu postaci.


Wyjaśniam dzieciom, co oznacza powiedzenie: Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe.

● Rozmawiamy o biciu, poniżaniu, obrażaniu, dokuczaniu innym i wyśmiewaniu się z małych i dużych ludzi.

● Wyjaśniam, że każdy mały i duży człowiek ma prawo do życia bez przemocy. Nikt - ani inne dziecko, ani też dorosły - nie może go bić, poniżać, obrażać, dokuczać mu i wyśmiewać się z niego.

Proponuję dzieciom malowanie obrazów i dzielę je na czteroosobowe zespoły.

● Dzieci dzielą kartki pionową linią na pół. Na jednej połowie malują - używając tylko kresek, linii (falistych, łamanych, przerywanych) i barwnych plam (nie mogą malować żadnych postaci) - świat, w którym panuje przemoc. Na drugiej zaś malują świat bez przemocy.

● Wspólnie z dziećmi rozcinamy namalowane obrazy wzdłuż linii. Za pomocy taśmy klejącej sklejamy arkusze z obrazami przedstawiającymi świat, w którym włada przemoc, a następnie arkusze z obrazami przedstawiającymi świat, gdzie króluje dobro, miłość i przyjaźń.
● Potem na każdym wielkim (sklejonym) arkuszu rysuję flamastrem kształt Polski, a dzieci wycinają wzdłuż narysowanej linii. Przymocowujemy do ściany mapę Polski, w której panuję okrutna przemoc, i Polski, w której króluje dobro, miłość i przyjaźń.

Zadaję dzieciom pytania i wspólnie szukamy na nie odpowiedzi: W której Polsce chcielibyście żyć i dlaczego? Od kogo zależy, kto będzie królował na naszym świecie: Okrutna Przemoc czy Troskliwa Miłość? Czy dzieci mogą przyczynić się do zamieszkania w naszym świecie Troskliwej Miłości i ucieczki z niego Okrutnej Przemocy dalej niż tam, gdzie pieprz rośnie?


Przypominam dzieciom, że zwierzęta - te malutkie, które mają czerwone skrzydła i czarne kropki; te średnie, szczekające i merdające ogonami; te duże, z wielkimi trąbami, podobno bojące się małej myszki - także mają prawo do życia bez przemocy.

Pokazuję dzieciom błękitną skrzyneczkę, którą ustawiam w widocznym miejscu sali. Informuję, że jest to skrzyneczka zaufania i pomocy dla tych, którzy nie potrafią powiedzieć o tym, że ktoś ich bije, komuś, kto może im pomóc. Takie osoby powinny napisać o swoim problemie na karteczce i wrzucić ją do skrzynki, do której tylko ja będę zaglądać. Zapewniam dzieci o mojej dyskrecji i składam obietnice pomocy wszystkim tym, którzy zgłoszą się do mnie z prośbą o pomoc. Uświadamiam dzieciom, że nie musimy, a nawet nie wolno nam zgadzać się na przemoc ze strony innych ludzi.

Przymocowuję do ściany kartonik z zapisem ósmego prawa.

Wyjaśniam, że każdy mały i duży człowiek ma prawo do życia bez przemocy.

Nikt - ani inne dziecko, ani też dorosły - nie może go bić, poniżać i obrażać, dokuczać mu i wyśmiewać się z niego.

Joanna Krzyżanek

1

---