0929DRUK000017 64
52
ROZDZIAŁ "I, UST. 13. SZEREGI I CAŁKI
że zaś
CO
O
00
[e ~ x* dx = fe djc -f- je~x 2 dto,
a
a
o
więc podstawiając na miejsce. e~x* w pierwszym wyrazie po prawej stronie peral powyższy i całkując w granicach wskazanych, a na miejśoe drugiego wyrazu podstawiając wartość jego według wzCjru J|l), znajdujemy
CO
a
(32)
Szereg (^ jednakże tylko dla niewielkich wartości argumentu a jejjt zbieżny, ćrdy a ma wartość znaczniejszą, należy się uciekać do inny Oh sposobów obliczenia. Ni'e podajemy tych metod, które podane są naprzyfclad w książce C h a u v e.n eta «Manual of Spherical and Praetieal Astfonomy» wyd. /yte t. I, str. 154—157.
W praktyce rachunkowej nie zachodzi potrzeba obliczania wartości funkcji ó (a), gdyż istnieją dla niej tablice, obliczone z dokładnością, wystarczającą dla wszystkich potrzeb praktycznych. Pierwszą tablicy funkcji ó(a) obliczył Kramp i ogłosił w pracy swej p. t.*Analyse de rófractionfi etc.» (Stras-bourg 1798). Bessel w dziele swem p. t. «Fundamenta, astrono-. nnae» podaje ivartośoj funkcji ę(«) dla Ayartośdi a od O do 10 na 7 miejsc dziesiętnych. Tablicę funkcji ó («-) na 10 miejsc dziesiętnych zamieścił Oppolzer w swem dziele _'«T4ehrbuch der Bahn-bestimmung eto.» t. if^str. 587. Najobszerniejsze tablice tej funkcji ogłosił R a d a u (Annales de 1’ Obs. de Paris. — Memoires, t-ome XVIII).
d) CaUta.
00
O
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK000017 66 54 ROZDZIAŁ I, UST. 13. SZEREGI I CAŁKI Znajdźmy zatem przede wszy stkiem wartość
0929DRUK00001798 486 ROZDZIAŁ X, UST. 108 Widzimy więc, że pierwszym warunkiem dokładnego określeni
0929DRUK000017 58 46 ROZDZIAŁ 1, UST. 11. SZEREGI I CALXl . p sm T 1. tang / = -~4
0929DRUK00001798 286 ROZDZIAŁ V, UST. 64 Jak widzimy ze wzoru (BR ), wskutek refrakcji luk dzienny
0929DRUK000017 56 44 ROZDZIAŁ ij UST. 11. SZEREGI l CAŁKI C. Szeregi i całki. 44 ROZDZIAŁ ij UST. 11
0929DRUK00001742 230 ROZDZIAŁ Y, UST. 52 Okolidźnośe, że s i a są małemi ułamkami, pozwala na pewne
0929DRUK000017 20 8 ROZDZIAŁ I, UST. 1. TRYGONOMETRIA SFERYCZNA Wreszcie ze wzorów (5) wypływają wzo
0929DRUK000017 62 (-9) (-9) •>() KOZDZIAŁ I, UST. iS. SZEREGI I CAŁKI oraz 00 ~
0929DRUK000017 70 t78 ROZDZIAŁ X, UST. 15. INTERPOLACJA 15. Szereg Taylora. Wzór L a g r a n g e’a.
0929DRUK00001714 202 ROZDZIAŁ V. UST. 45 tościami pierwszego przybliżenia, znajdujemy, że wzrost ic
0929DRUK00001726 214 ROZDZIAŁ V, UST. 48 przejściu promienia z warstwy {m + l)-szej do m-tej przez
0929DRUK00001734 222 ROZDZIAŁ V, UST. 50 Założenie i0 = s = £ jest oczywiście równoznaczne z zało ź
0929DRUK00001738 226 ROZDZIAŁ V, UST. 52 atmosfery jesteśmy w stanie wyprowadzać pewne wnioski na p
0929DRUK00001758 246 ROZDZIAŁ V, UST. 55 Z tej tabelki widzimy, że przy danem n wartości l i m są w
0929DRUK00001776 264 ROZDZIAŁ V, UST. 59 wartość stałej f uzyskuje się ze spostrzeżeń w istocie daj
0929DRUK00001784 272 ROZDZIAŁ f, UST. 61 Widzimy, że tylko dwa pierwsze wyrazy wchodzą w rachubę i
0929DRUK00001794 382 ROZDZIAŁ % UST. (52 albo zamiast dwóch ostatnich wzorów, bez wprowadzania kąta
0929DRUK00001702 490 ROZDZIAŁ X, UST. 108 Że zaś można też pisać -U cp Cpju — cp
0929DRUK00001708 496 ROZDZIAŁ X, UST. 110 Ze wzorów (142) widzimy, źe w chwili górowania s-lońca, t
więcej podobnych podstron