43590 tomI (315)

Badanie pacjenta dla potrzeb fizjoterapii 317

testy (manewry): Adsona, Allena i Halsteada oraz testy syndromu hiperabdukcji i zespołu żebrowo-obojczykowego.

Testy prowokacyjne stawu krzyżowo-biodrowego (np. test Gaenslena, test kompresyjny czy też test dyslrakcyjny), jeśli są pozytywne, to zazwyczaj wskazują na przeciążenie aparatu więzadłowo-torebkowego tego stawu.

Testy sprawności fizycznej stanowią liczną grupę testów stosowanych powszechnie w wychowaniu fizycznych. Szereg z nich zaadaptowano dla potrzeb fizjoterapii, oceniając za ich pomocą poszczególne elementy składające się na sprawność ogólną badanej osoby.

Testy wydolności fizycznej, podobnie jak testy sprawności fizycznej, stanowią liczną grupę testów stosowanych powszechnie w wychowaniu fizycznych. Szereg z nich zaadaptowano również dla potrzeb fizjoterapii, gdyż stanowią one podstawę doboru obciążeń „treningowych”.

Testy zdolności koordynacyjnych, poza typowymi testami zdolności motorycznych, stanowią grupę prostych testów przydatnych w praktyce fizjoterapeutycznej. Należą tu m.in. takie próby, jak „palec-palec”, „palec-nos”, „palec-palec badającego”, „pięta-kolano”, „pukania ręką lub nogą”, „odwracania i nawracania przedramienia”, czy też kreślenia figur i obrysowywania wzorcowych rysunków. Pozwalają one na wychwycenie drobnych zaburzeń koordynacji, a nawet na określenie ich stopnia. Podczas ich wykonywania może ujawnić się alaksja, dysmetria i adiadochokineza. Wykonanie niektórych prób z zamkniętymi oczami może być przydatne dla oceny czucia głębokiego (ataksji tylnosznurowej).

Testy rozwoju psychomotorycznego są przydatne w neurorehabilita-cji dzieci. Pozwalają one na wyselekcjonowanie dzieci z zaburzeniami (upośledzeniami, opóźnieniami, zakłóceniami) rozwoju psychomotorycznego. Ułatwiają one wczesne diagnozowanie zaburzeń ruchowych pochodzenia ośrodkowego, programowanie usprawniania stosownie do zasady rozwojowej oraz - powtarzane co jakiś czas - służą modyfikowaniu tego programu i kontrolowania wyników usprawniania. Do badań przesiewowych stosuje się zwykle tzw. Test Denver (Denver Deve-lopmental Screening Test), a do szczegółowszej oceny np. skalę Brunet-Lezine. Zaletą skal (testów) tego ostatniego typu jest możliwość liczbowego przedstawienia wyników badania w postaci ilorazu rozwojowego - i to globalnego, jak również w odniesieniu do poszczególnych sfer rozwoju.

Testy zdolności porozumiewania się obejmują w zasadzie dwie grupy testów - rozumienia mowy i zdolności (możliwości) mówienia. W pierwszej grupie znajdują się rozmaite testy (skale) służące diagnozowaniu afazji, a w drugiej