47876 tomI (307)

Badanie pacjenta dla potrzeb fizjoterapii 309

Test łokcia tenisisty polega na szybkim prostowaniu przez badającego łokcia oraz (również szybkim) zginaniu nadgarstka przy uprzednim ustawieniu przedramienia w pronacji. Inna odmiana takiego testu polega na czynnym zginaniu łokcia (do 45°) i pełnej supinacji przedramienia z jednoczesnym zaciśnięciem pięści. Następnie badany próbuje nawrócić przedramię oraz przywieść (zulnaryzować) i wyprostować nadgarstek przeciw oporowi stawianemu przez badającego. W obu przypadkach o pozytywnym wyniku testu świadczy odczuwanie bólu w okolicy nadkłykcia bocznego.

Test Matthiassa znajduje zastosowanie w ocenie ogólnej wydolności mięśni posturalnych. Utrzymanie przez okres 30 sekund wyprostowanej postawy z uniesionymi i wyprostowanymi w stawach łokciowych kończynami górnymi, świadczy o prawidłowej wytrzymałości mięśni posturalnych.

Test Molla i Wrighta służy do pomiaru zakresu zginania w bok piersio-wo-lędźwiowego odcinka kręgosłupa. Wynik podawany jest w centymetrach (zmniejszenie odległości pomiędzy dwoma punktami pomiarowymi, zlokalizowanymi na szczycie grzebienia biodrowego oraz na wysokości wyrostka mieczyko-watego mostka).

Test naczyń kręgowych (test De Kleyna) służy do wykrywania ucisku na te naczynia. W pozycji leżącej tyłem badający przemieszcza głowę badanego w kierunku wyprostu, zgięcia bocznego i rotacji, a następnie utrzymuje tę pozycję przez ok. 30 sekund. Wynik dodatni jest wówczas, gdy badany zgłasza pojawienie się zawrotów głowy czy nudności, lub gdy obserwuje się wystąpienie oczopląsu. Odrębnie bada się stronę przeciwną (z bocznym zgięciem i rotacją głowy w przeciwną stronę) - p. ryc. 125.

Test napięcia opony twardej (tzw. „siump test”) pozwala na zlokalizowanie zaburzenia przesuwalności opony twardej i rdzenia kręgowego w obrębie kanału kręgowego podczas zginania tułowia (p. ryc. 127).

Testy napięciowe dla kończyny górnej pozwalają uchwycić a pośrednio i zlokalizować zaburzenia przesuwalności pni nerwów obwodowych kończyny górnej. Dla każdego z trzech głównych nerwów kończyny górnej wykorzystuje się inną pozycję wyjściową: odwiedzenie-rotacja zewnętrzna-prostowanie przedramienia i nadgarstka (nerw pośrodkowy), od wiedzenie-wy prost-rotacj a wewnętrzna- nawracanie przedramienia i zginanie nadgarstka (nerw promieniowy), odwiedzenie-rotacja zewnętrzna-zgięcie przedramienia-wyprost nadgarstka-pro-stownie palców (nerw łokciowy) - p. ryc. 126.