tomI (283)

Badanie pacjenta dla potrzeb fizjoterapii 285

Ryc. 122. Niektóre obiektywne sposoby oceny siły mięśniowej.

bólu przy powtórnej czynności ruchowej (lub próbie ruchu) z oporem może świadczyć o nieznacznych zmianach patologicznych w obrębie ścięgien mięśni (np. w następstwie lokalnych zaburzeń ukrwienia).

Jeśli siła skurczu jest pełna lecz towarzyszy jej reakcja bólowa, to wskazywać to może na nieznaczne uszkodzenia włókien mięśniowych i/lub ścięgien, a zwłaszcza przejść brzuśca mięśnia w ścięgno. Osłabienie siły z równoczesną bolesnością może z kolei przemawiać za poważniejszymi urazami mięśni, ścięgien lub kości, natomiast osłabienie siły mięśniowej z równoległym brakiem podczas badania reakcji bólowej, świadczy raczej o całkowitym zerwaniu ścięgna badanego mięśnia lub o uszkodzeniu obwodowego układu nerwowego. Badaniem oporowym można również w stosunkowo prosty sposób zlokalizować myalgie, zwłaszcza kiedy bolesność towarzyszy ruchom, w które zaangażowane są większe łańcuchy biokinema-tyczne. Jeżeli dany mięsień posiada jakąś dodatkową funkcję w tym samym stawie, w której pozostałe mięśnie synergistycz-ne nie uczestniczą, należy to przetestować wyłączając te pozostałe. Przykładem tego mogą być dolegliwości bólowe podczas zginania kolana, gdzie - pojawienie się bólu w trakcie badania rotacji zewnętrznej tego stawu z dodatkowym oporem -wskazywać będzie na bólowe podrażnienie m. biceps femoris. Zdecydowanie łatwiejsze jest różnicowanie w sytuacji, kiedy to poszczególne mięśnie są tzw. mięśniami dwu- lub wielostawowymi, a zatem funkcjonalnie odpowiadają też za określone ruchy w sąsiednim stawie.

Uzupełnieniem badania mięśni, zwłaszcza w przypadkach neurologicznych, jest badanie odruchów należących do różnych grup. Szczególne usługi badanie to oddaje w odniesieniu do niemowląt, kiedy to - na podstawie rodzaju, rozkładu i ilo-