55691 P1000736 (2)

96

T. KITTNKR W MAŁYM DOMKU

SCENA XII

JURKIEWICZ, KOSICK1 KOSICK1

s>tqpajqc cicho, z kapeluszem w ręku Ja, uważasz, po angielsku... do domciu... Serwus! u progu zatrzymuje się nagle, patrząc na JURKIEWICZA Serwus!

przystępuje do niego

Co to?... głowa?

JURKIEWICZ

Słuchaj... ja uciekam...

KOSICKI

Co?

JURKIEWICZ

Uciekam... jadę!

KOSICKI

Zaraz?

JURKIEWICZ z dziwnym uśmiechem Ty przecież czujesz, co się dzieje?

KOSICKI

patrzy chwilę badawczo na JURKIEWICZA Hm... dotychczas miałem tylko pewne przypuszczenia...

JURKIEWICZ

Ale teraz jesteś pewny, co?...

śmieje się gniewnie, krótko

Ona tak się zachowuje, że każdy musi widzieć, każdy.

Wstaje

Ha! Nie ma rady!...

pa Ir zy na zegarek

Most nie skończony... ale ja nie mogą... niech go diabli skończą! — Uciekam'...

KOSICKI

Hm... czekaj... zastanów się...

JURKIEWICZ

cicho, drżącym ze wzruszenia głosem Ja nie chcę skandalu, nie chcę!... Zawsze żyłem spokojnie... a ona mię zgubi... Ona jest dziecko. Znam przecież kobiety... Ale to katastrofa... nie

chcę!...

KOSICKI

A ja cię przestrzegałem... Nie gniewaj się, ale to było głupstwo.

JURKIEWICZ

Może... może... Powinien byłem trzymać się mojej zasady: tylko z kobietami z dobrego towarzystwa. We wszystkim główna rzecz — formy.

KOSICKI

Teraz za późno...

JURKIEWICZ

Za późno!

KOSICKI oglądając się

Pst! Serwus!

odchodzi jak przyszedł, stąpając cicho, przez drzwi i prawej strony. JURKIEWICZ chwilę stoi nieruchomy, w głębokiej zadumie, wreszcie widząc, że wchodzą: DOKTÓR i SĘDZINA znika tymi samymi drzwiami, co przed chwilą KOSICKI.

12

Blbl. Nar. Seria I, Nr 116 (Hlttner: W małym domku)