P1000729

T. KITTNKR: W MAŁYM DOMKU

87

T. KITTNKR: W MAŁYM DOMKU

87

SĘDZINA

półgłosem. żartem

Chodź, Staszek!.

MARIA tak samo

Chodź Sta..

Naraz miesza się i milknie SĘDZINA

patrząc na nią szybko, z. uśmiechem

No?

MARIA

nagłe woła za głośno, jak przedtem, eto JURKIEWICZA Koło mnie jest wolne miejsce...

JURKIEWICZ, widocznie zmieszany, chwilę się waha; wreszcie

siada obok niej

Tak, dobrze...

Przysuwa się do niego / zaczyna coś do niego szeptać, on słucha z nerwowym roztargnieniem

DOKTÓR prawie ostro

MaryśL.

MARIA drgnęła DOKTÓR j. w.

Uważajże trochę na gości... Podaj pani sędzinie,

SĘDZINA

uspokajając go ironicznie

No, no!...

do MARII

la panią strasznie lubię... Ja panią teraz po prostu odkryłam. Prawda, że pani przechodziła przedwczoraj koło naszego domu?

MARIA

cicho, nłewyrainio

/ p<»n(*m Jurkiewiczem.

SĘDZINA głośno

Z kim?...

nachyla się ku niej

JURKIEWICZ

do DOKTORA prędko, aby zagadać Pan burmistrz jechał koleją, czy końmi?

DOKTÓR

/ roztargnieniem, patrząc na SĘDZINĘ i MARIĘ

Tak... tak... koleją... to znaczy... o co pan się

!>vtu?

zrywa się, nagle szorstko do MARII

i v mc nie widzisz!...

kiedy MARIA przestraszona chce nalać wina swef sąsiadce. wyrywa jej butelkę z ręki — cicho

¹ idzie patrzysz? o czym myślisz?

nalewa

No, cóż wino?

- char mantę! (franc.) — ^cz?^rui^ącaL:i,,tka' : tres gentille! (fianc.) - bardzo milutka.

ii