P1000712

V K1TTNER: W MAŁYM DOMKU

JURKIEWICZ

Ha, ha! Sędzina, naczelnikowal...

MARIA

Czemu pan się śmieje? Pan ich nie widział? Jeżeli która do mnie przemówi, to jestem tak zakłopotana, że nie wiem, co mówić. Ja się ich boję.

JURKIEWICZ

To może one boją się pani... bo pani najpiękniejsza, najmilsza... One pani zazdroszczą. A czy mąż pani nie znaczy co najmniej tyle, co taki sędzia albo naczelnik?

MARIA

Nie w-iem... nie wiem... niech pan tak nie mówi! Ja się ich boję... nie wiem dlaczego. Dlaczego one nie mówią ze mną, tak jak ze sobą?... dlaczego sędzina mówi tylko z moim mężem, a nigdy ze mną?... I tak wszyscy! Pan jest dlatego ze mną inny, bo pan niedawno przyjechał. Ale jak pan dłużej zostanie...

JURKIEWICZ

ciszej

Żebym mógł zostać jak najdłużej!... Pani nie wie, jak mi tu teraz dobrze...

Odkąd znam panią.

MARIA zmieszana

Mnie?... Dlaczego pan się patrzy?... Pan patrzy, jak ja jestem ubrana?... ja sama wiem...

JURKIEWICZ

Przepraszam... ale pani tak cudownie naiwna, świeża, młoda... przepraszam, można?

Bierze znowu jej rękę

AKT PIERWSZY. SCENA XVI MARIA

cofając się, czerwona

Nie, pan już raz pocałował mnie w rękę...

odwraca się nagle

O, idą! idą!... Mój mąż!...

SCENA XVI

ClZ, DOKTOR, SĘDZINA, SĘDZIA. NOTARIUSZ. NOTARIUSZOM A, WANDA, później SIELSKI

DOKTÓR

w widocznym podnieceniu

Ha, ha! Co wy ze mną wyrabiacie?... czuję się po prostu śmieszny... ha, ha!

SĘDZINA sztucznie

AL. Trzeba powinszować kochanej pani... podaje jakby z pewnym przymusem MARII rękę Pani burmistrzowa...

zwracając się na wpół do NOTARIUSZOWEJ, porozumiewająco.

lekko ironicznie

ha, ha! Pani burmistrzowa.

NOTARIUSZOWA tak samo A tak... naturalnie, że trzeba powinszować... podaje MARII ostrożnie palce Nasza pani burmistrzowa...

zwraca się do SĘDZINY

Tak... ha, ha! Nasza burmistrzowa!...

Stają w kącie z SĘDZINĄ i szepcą

SĘDZIA

Winszujemy, winszujemy... to bywa!

Bibl. Nar. *«rl» I. Nr 11* (Rittnar: W małym domku)    ¹