P1000719

kjttnfr- w małym dom ku

62

MARIA

ocierając sobie łzy

Bo \nloś rzucił balon na di^zewo... i najpi_erv.

próbowaliśmy laska a potem... ha, ha, hal... ^

rv/-\T/TA D

Skończysz, jak wrócę, teraz nic mam czasu. Zre-sztd wolałabyś uważać na tego bębna żeby _Sie *_czył. przez ten czas, co mnie me było, pewnie strasznie sie rozpuścił. Już ja się do niego... A z p_ro_ fesorem sie nie przywitasz?

MARIA

przez łzy, podając SIELSKIEMU rękę Nie widziałam... Dobry wieczór!

SIELSKI kłania się

DOKTOR

Ciekawe zachowanie ma ta kobieta.

do SIELSKIEGO

Avanti! ovanti!^!

Wychodzą

MARIA

opiera się na oknie i śmieje się cicho, trzymając chustkę

prz\ oczach

PstL.

daje znak ręka do ogrodu

la jestem tu!... No?

ogląda się nagle na WANDĘ, która stała dotychczas z założonym! rekami z daleka i w tej chwili wychodzi

Ja nic... ja tylko...

po odejściu WANDY, przez okno

Chodź, chodź¹

SCENĄ v ^MAR,A- 'URK|_EW(CZ

f)3

1URKIEWICZ

' ^chodzl chw"l. oirzepuioc ,_n.,

(    Na miłość Boskąi _co ' ^ub,0ni»

Mk kmin jesz i wołasz, i.,'.'"    ^nh'** c«._mn

MARIA

przys/ępuje do nte*.

\( h, ty...

•JURKIEWICZ

bojaźliwie, cicho, oglądając się

Tu bvł doktór?

MARIA

Był... był... ale poszedł.

JURKIEWICZ

Myślałem sobie... I jeszcze ktoś?...

MARIA

Nikt, nikt... tylko Sielski.

JURKIEWICZ

Ty nic nie uważasz... ani trochę...

MARIA

pokornie, z uśmiechem

Przepraszam...

JURKIEWICZ niespokojnie

Cóż? doktór nic nie mówił?... nic nie wi I

MARIA

Nic, nic...

1

avantH (włosk ) — naprzód!