69551 Stefan Zarski Zofia Drozdowska Kuban KREGOSLUP twoj, moj, nasz s51

III. Jak dbać o kręgosłup w zdrowiu i chorobie?

Sam dbaj o swój kręgosłup (ale leczyć winien go lekarz).

Zanim przystąpimy do omawiania zagadnień praktycznych, pragniemy skłonić Czytelników do wytworzenia w sobie następujących przekonań:

1) o potrzebie systematycznej dbałości o kręgosłup;

2) o konieczności higienizacji naszej motoryki pod kątem korzyści dla kręgosłupa;

3) o znaczeniu spójnych działań lekarza i chorego w czasie choroby kręgosłupa.

Niemal każdy młody człowiek po okresie dojrzewania osiąga pełną kondycję fizyczną. Przyjmując czysto biologiczny punkt widzenia należy stwierdzić, że jest to niepowtarzalna sytuacja w naszym życiu. Natura wyposaża nas w tym okresie we wszystkie atrybuty zdrowia; co więcej - obdarza nas możliwościami utrzymywania, a nawet polepszania tej kondycji przez długie lata. Tej szansy nie możemy zmarnować, ponieważ okres ten stanowi z natury rzeczy szczyt naszych osiągnięć biologicznych.

Od tego momentu zaczyna się w naszym życiu osobniczym stagnacja, nasz naturalny posag już nie zwiększa się, a nawet niepostrzeżenie zaczyna się spadek kondycji (ogólnoustrojowej i kręgosłupa) oraz spowolnienie mechanizmów życiodajnych; potem wchodzimy w okres inwolucji i starzenia się. Od tego momentu zaczyna działać „zegar biologiczny” i właśnie to trzeba mieć na uwadze, dokonując wyboru „sposobu na życie”. Wybór ten jest bardzo często niekorzystny dla kręgosłupa. Układając sobie drogę życiową, nie potrafimy ocenić znaczenia właściwych działań i zachowań ruchowych, utrwalających przydatną nam kondycję narządu osiowego; nie uświadamiamy sobie tego, że przez swoją bierność i liczne zaniedbania w higienie ruchu przyspieszamy zużywanie się tkanek tworzących kręgosłup i osłaniających go mięśni. Przedwczesne obniżenie się poziomu kondycji kręgosłupa prowokuje jego chorobę z przeciążenia. Zagadnienia te ilustruje poglądowo rycina 23 a i b.