81058 tomI (67)

Anatomiczne i fizjologiczne podstawy fizjoterapii 69

stosowywania się do impulsów o wolno narastającym natężeniu (normalnie współczynnik akomodacji = 3-6).

Część integrująca (scalająca) układu nerwowego to komórki wstawkowe rozmieszczone na różnych piętrach lego układu. Ośrodki integracyjne, złożone ze skupisk komórek wstawkowych pośredniczących intemeuronów, mają zdolność torowania lub hamowania dochodzących do nich informacji (pobudzeń) oraz kontrolowania „wydanych poleceń” (rodzaj sprzężeń zwrotnych). Najbardziej złożone (morfologicznie i czynnościowo) ośrodki scalające znajdują się w korze mózgowej. Nadrzędne funkcje w stosunku do impulsów aferentnych i eferentnych spełnia też twór siatkowaty. Złożona funkcja omawianej części układu nerwowego znajduje odzwierciedlenie w tym, że komórki wstawkowe są najliczniejszymi komórkami nerwowymi. Dla spełnienia swej roli, część integrująca dysponuje leż licznymi połączeniami (drogami, włóknami) - kojarzeniowymi i spoidłowymi.

Mówiąc o komórkach wstawkowych, warto nawiązać do opisanego wcześniej logiczno-matematycznego modelu sterowania aktywnością motoneuronu. Trzeba jednak nadmienić, że intemeurony są bardziej pobudliwe niż moloneurony, wobec czego pobudzenie na wyjściu (X) nastąpi zawsze, gdy pobudzona zostanie choćby jedna z synaps wejściowych (A, B, C). Wyraża to równanie (logiczna suma): A + B + C' - X. z której wynika, że jeśli A lub B lub C wynosi log. 1, to X ma również log.l, co odpowiada pobudzeniu. Z tabeli nr 4 wynika więc, że z 8 możliwych stanów', pobudzenie na wyjściu występuje aż 7 razy.

Dla zilustrowania czynności intemeuronów, Vele przedstawia przykład prymitywnej sieci intemeuronowej z dwoma komórkami wstawkowymi [J, oraz J,]. Każda z nich pobudzana jedną z dróg zstępujących (piramidową [P] lub pozapira-midową [PP]) oraz wstępująco (eksteroceptywnie [EC] lub proprioceptywnie [PC].

Ryc. 29. Model sieci intemeuronowej (wg F. Wie) - opis w tekście

Pobudzenie na wejściu motoneuronu [M] nastąpi jednak tylko wtedy, gdy pobudzenie będzie na wejściu obu intemeuronów, co wynika z logicznego równania:

(A + B) x (C + D) = X (logiczny iloraz dwóch logicznych sum).

W praktyce oznacza to możliwość pobudzenia albo z samego o.u.n. albo z samego tylko obwodu, lub też np. w przypadku kombinacji jednego pobudzenia centralnego z jednym lub kilkoma obwodowymi. Oznacza to więc możliwość ułatwiania (facilitacji) funkcji mchowych poprzez stymulację proprio- lub eksteroceptywną, konieczną często w przypadku niedostatecznych