9428
2201 djvu

102 JAN SOSNOWSKI

Kondensatory. Zamiast krótkotrwałych prądów indukcyjnych można używać do drażnienia mięśnia wyładowań kondensatorów. Metoda ta jest o wiele lepsza od poprzednio opisanej, gdyż, znając fizyczne warunki doświadczenia, możemy obliczyć łatwo wszystkie cechy stosowanej podniety. Jeżeli pojemność kondensatora jest równa C faradów, napięcie, do którego go ładujemy V wolt, to ilość elektryczności zebrana w kondensatorze, a więc przechodząca przez nerw podczas wyładowania, równa się VC, energia jest przedstawiona wzorem ~ V²C, a przebieg samego wyładowania daje się od-

t

zwierciedlić wzorem V = V₀ e " ^wc« gdzie V₀ oznacza napięcie po-

K

czątkowe, V — napięcie w chwili t, W — opór, przez który idzie wyładowanie, e — zasadę logarytmów naturalnych.

Doświadczenie, mające na celu drażnienie mięśnia kondensatorem, zestawiamy jak następuje (patrz ryc. 38): od ogniwa I) prowadzimy przez klucz prąd do opornicy w i reochordu; od kontaktu ruchomego C i nieruchomego B dalej idą druty do bocznych kontaktów zwykłego komutatora Pohla, z którego krzyżujące się druty są usunięte, środkowe zaś kontakty łączym z odpowiednio dobranym kondensatorem. Jeżeli kontakty od reochordu i kondensatora połączymy drutem miedzianym i zamkniemy klucz, między kontaktami powstanie pewna różnica potencyałów, do której naładuje się kondensator. Skoro teraz przerwiemy połączenie kondensatora z reo-chordem, a natomiast połączymy kondensator z drutami, prowadzącemi do mięśnia, kondensator wyładuje się przez mięsień.