9428
4801 djvu

128 JAN SOSNOWSKI

dając kationu Ca w postaci CaC!l_s. Okazuje sic, źe istnieje pewne ustosunkowanie kationów, przy którem mięsień najdłużej zachowuje swą pobudliwość normalną; jako anion służy Cl, który okazał się dla mięśnia najodpowiedniejszym. Roztwór taki, noszący nazwę roztworu Ringera, dla żaby na litr wody zawierać winien 6 5 g. NaCl, U'2 CaC’l_s, 0'2 KC1 i 0'1 NaHC0₃; ta ostatnia sól służy do zobojętnienia tworzących się w mięśniu kwasów.

Przemiana gazowa w mięśniu.

Mięsień żywy, podobnie jak wszystkie tkanki, pochłania tlen i wydziela dwutlenek węgla. Wielkość tej przemiany gazowej nie idzie równolegle z pobudliwością mięśnia, gdyż nie zmienia się po jej zniknięciu, np. wskutek zanurzenia mięśnia do roztworu cukru trzcinowego. Po wycięciu z organizmu mięśnia oddychanie jego

szybko słabnie i w ciągu pięciu godzin spada do połowy albo i mniej wielkości początkowej, nawet wtedy jeżeli pobudliwość zostaje bez zmiany (Thunberg). Zdaje się, że pewną rolę gra tutaj niedostateczne zaopatrzenie mięśnia w tlen; będąc zawieszony w powietrzu, a nie otrzymując go po przez naczynia krwionośne, mięsień, nawet najcieńszy, jest zawsze w powietrzu w stanie lekkiego przyduszenia, to też zwykle doświadczenia czynimy w czystym tlenie, ale i tu prawdopodobnie oddychanie nie odbywa się normalnie.

Stan czynny, skurcz mięśnia, połączony jest ze zwiększeniem przemiany gazowej; można to stwierdzić na mięśniu wyciętym równie dobrze, jak na mięśniu pozostawionym w warunkach normal-n3^rch. Ryc. 54 przedstawia graficznie przebieg takiego doświadczenia ; linia ciągła wskazuje ilość pochłoniętego tlenu w milime-