94281501 djvu

NERWY OBWODOWE 195

clów uzależniał tylko od natężenia i czasu, posiadamy cały szereg prób, w których działanie podniecające elektryczności wiązano bądź z natężeniem prądu (Weiss) bądź z ilością elektryczności (Hoorweg). Wszystkie jednakże wzory, które w tym celu były empirycznie konstruowane, okazały się niedostatecznymi, gdy je chciano zastosować praktycznie. Ze wszystkich tych usiłowań wypada jed,nie w tern miejscu zatrzymać się nieco nad teoryą Nernsta.

Nernst wspólnie ze swymi uczniami Zeyneckem i Barattem stosując prądy indukcyjne o wielkiej częstości przerw, przyszedł do wniosku, że istnieje pewna stała zależność między natężeniem prądu a częstością przerw, jeżeli bierzemy, jako kryteryum, jeden i ten sam skurcz mięśnia, n. p. minimalny. Zależność ta wyraża się dla ner-

£

m

wów ruchowych wzorem — = Konst = a. gdzie m jest ilość przerw

na 1'

Z przytoczonego równania znajdujemy: a\m = ?, m= ^

Z ostatniego równania widzimy, że przy rozma^ch częstościach przerw, jeżeli wywołujemy ten sam skurcz, zmienia się nie i, lecz i², co jak wiemy charakteryzuje w rzeczywistości energię prądu. Stąd więc wypadałoby wnosić, na co, jak widzieliśmy wyżej, wskazywały juz badania z kondensatorem, że podniecający wpływ prądu zależy od jego energii. Za teoryą Nernsta przemawiają w rzeczywistości doświadczenia, które podaje następująca tablica:

m	i obserwowane	i obliczone	Różnica y procencie	*!\m 10^s = o
105	0,81	0,78	-4,0	78
136	0.88	0,92	+ 4,6	75
785	2.16	2,21	+ 2,3	77
960	2,41	2,47	+ 2-9	77
2230	3.85	3,73	-3,1	81
		i = 0,079 | nt		I

13*