198 N. CYBULSKI
stwierdzają doświadczenia, że używając kondensatorów, które się rozbrajają w ciągu krótszych okresów, będziemy musieli używać nabojów o znacznie wyższym potencyale, ewentualnie o znacznie większej energii.
Stosując kondensatory do podrażnienia nerwów i przyjmując zasadę Nernsta, możemy także oznaczyć potencjał tej różnicv kon-centracyi jonów, która w nerwie musi powstać, ażeby spowodować stan czynny. Jeżeli kondensatorem możemy drażnić nerw i jeżeli podrażnienie zostaje uwarunkowane wytworzeniem się pewnej różnicy poteneyałów w 2-ch punktach nerwu, to sam nerw na tej przestrzeni, na której przyłożone są elektrody, możemy uważać jako kondensator, a samo podrażnienie jako nabijanie jednego kondensatora drugim. Przypuszczenie to pozwala zupełnie dokładnie obliczyć pojemność i wysokość potencyału naboju tego drugiego kondensatora. Przyjmijmy, że pojemność kondensatora używanego do podrażnienia jest (7, pojemność nerwu c, potencyał naboju 1-go kondensatora P, potencyał 2-go kondensatora (c) p, ilość elektryczności w 1-ym kondensatorze Q w drugim qx oraz, że gdy połączymy 1-y kondensator z drugim potencyał jego spadnie do tej samej wysokości, którą reprezentuje 2-gi, t. j. do p, ilość zaś elektryczności, która pozostanie w pierwszym kondensatorze q. Ponieważ po naładowaniu 2-go kondensatora pierwszym ilość elektryczności pozostanie ta sama, przeto Q = qx -f- q.
Podstawiając wyrażenia dla wszystkich q będziemy mieli:
PC = p(pc
w którem to równaniu są niewiadome p, c.
Stosując bezpośrednio po tern do podrażnienia tego samego nerwu 2-gi kondensator o innej pojemności i wywołując ten sam skurcz, otrzymamy analogiczne nowe równanie z temi samemi niewiadomemi:
C1=pC-\-pc
Przyjmując p za c za y, i rozwiązując te dwa równania, możemy znaleźć pojemność nerwu i potencyał, do którego dochodzi różnica koncentracyi.
W moich doświadczeniach wykonanych przed kilkunastu laty dla nerwów a? = 0,116 volt, y = 0,011 mikrofarada.
W dośw. Hermanna, wykonanych w kilkanaście lat później .r=0,160 y = 0,0125.