94287201 djvu

352 ADOLF BECK

Biała substancya. W białej substancyi rdzenia pacierzowego odróżnić możemy pasma czyli pęczki, z których jedne w razie przecięcia ulegają zwyrodnieniu av kierunku wstępującym, inne w kierunku zstępującym; są i włókna (asoeyacyjne) czyli szlaki krótkie, które zawierają włókna zstępujące i wstępujące. Najważniejsze ze szlaków wstępujących są (ryc. 123): 1. Pęczek smukły, czyli pęczek Itolla, ryc. 123 (1). Włókna zawarte w iych pęczkach

Przekrój rdzenia na wysokości zgrubienia szyjnego (wedł. E. A. Schafera).

1 — pęczek smukły cz. Goiła; 2 — tylnoboczny pęczek Burdacha cz. klinowaty; 3 — pęczek móżdzko-rdzeniowy (spinocerebellaris); 4 — pęczek przednio-boczny cz. Gowersa; o — pęczki piramidowe sznurów przednich; 6 — pęczki piramidowe sznurów bocznych; a — grupa dużych komórek; b— komórki tylnych rogów; c — słupy Clarkea.

przyśrodkowych pochodzą z komórek zwojów międzykręgowych, skąd drogą korzonków tylnych wchodzą do rdzenia, a przekroczywszy pęczki Burdacha (p. niżej,), biegną w części przyśrodkowej tylnych sznurów wprost aż do rdzenia przedłużonego, gdzie tworzą sznur smukły (ftmicidus gracilis) a następnie rozszczepiają się na gałązki oboczne, które otaczają komórki nerwowe jądra smukłego (nu-deus gracilis). 2. Tylnoboczny pęczek Bur dach a. ryc. 123 2), czyli klinowaty, utworzony jest po obu stronach z włókien po-chodzenia również egzogenicznego, czyli także z komórek zwojów międzykręgowych. Wszedłszy do rdzenia pacierzowego, dążą także do rdzenia przedłużonego, gdzie tworzą sznur klinowaty (cuneatus). Włókna tych szlaków rozszczepiają się i otaczają komórki tworzące jądro klinowate (n. cuneatus). 3. Pęczek móżdżko-rdzeniowy