DSCN1492

82 Media i terroryici. Czy zastraszą nas na Jmure*

wielkiego budynku czy zabić regimentu wojska), ale terroryzm jako propaganda okazuje się skuteczny. Dlatego można go uznać - za Schmidem i de Graaf - za strategię wymuszonego agresyw nego komunikowania²¹.

Doceniając znaczenie obrazu, radykalna libańska organizacja szyicka Hczbollah założyła na początku lat 90. własną stację telewizyjną w Bejrucie, której sygnał docierał do domów Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu i w Gazie. W odwecie w lipcu 2006 roku zbombardowało ją lotnictwo Izraela.

Istotne są tu legalne, krajowe media masowe, dla których podstawowym zadaniem jest informowanie swoich społeczności o walnych wydarzeniach, w tym o akcjach terrorystycznych. Mimo postępującej globalizacji świat nadal jest podzielony na terytoria państwowe zamieszkiwane przez konkretne społeczeństwa (naro-1 dy). Atak terrorystyczny jest również przestrzennie zlokaiizowa 1 ny - jego przedmiot to konkretny obiekt (człowiek czy budynek) lub ich grupa w danym kraju czy krajach. Jest on przeprowadzany przez grupę (jednostkę, zazwyczaj (choć niekiedy samozwańczo' w imieniu ruchu politycznego. Istotne jest zatem pozyskanie po-| zytywnego oddźwięku w tymże ruchu i jego społecznym zaplecza Ważne dla rozgłosu są media docierające zarówno do podmiotu ataku, jak i własnego ruchu i jego społecznego środowiska. Mimo rozwoju nowych mediów, w tym Internetu, nadał dla komunikowania międzynarodowego i ogólnonarodowego podstawą są światowe agencje informacyjne oraz korzystające z ich usług media prasowe, radiowe i szczególnie - wizualne. Telewizja nadal stanowi główne źródło słów t obrazów docierających do ludzi na całym swacie. Pod względem jej zasięgu wyróżnia się telewizja ponadnarodowa (globalna), na przykład telewizja CNN i jej regio nalnc satelitarne kopie, oraz systemy narodowe nadające przede wnyitlom. choć me wyłącznie, systemem tradycyjnym (odbiór z anten zewnętrznych).

TewidkiemedainMowena^nło^tkowimikęUtiBikedzla-

Łału.DUiewnętnnjditasłTtuąl wannie n»Uhpn*kazviest barfio wwtoyjn i tosamrajm wbnlem. ufafitt •y^ipecjiizo

łdrGrat

wim agencje PR biorą ogromne pieniądze. Terroryści mogą się natomiast spodziewać dużej, nieodpłatnej ekspozycji swych akcji. Zazwyczaj nie uzyskują dla siebie i swych działaś bezpośredniej medialnej aprobaty. Nie zmienia to jednak ich celów - jeśli mają budzić strach, nie muszą się troszczyć o sympatię społeczną^{1 2}

Ależ Schmid i janny de Graff uznają terroryzm za swoistą strategię PR (zarządzania mediami przez instytucje zewnętrz ae) dla tych ruchów i organizacji, które w normalnej sytuacji nie mają żadnych szans przebicia się ze swym przestaniem do mediów masowych. Piszą zatem:

Genezę współczesnego terroryzmu powstańczego, jaki manifestował cię w śwtecie zachodnim od późnych lat 60^ widzimy przwie wszystkim jako następstwo strategii mniejszości, aby dostać się do programów informacyjnych. Odkąd media zachodnie nagradzają dostępem do przygotowywanych programów wydarzenia nienormalne, niezwykłe. niebezpieczne, nowe. mszczące i gwałtowne, grupy pozbawione normalnego dostępu do tworzenia programów informacyjnych wykorzystuję te właściwości systemu wartości dziennikarskich dla uzyskania takiego dostępu²¹.

Terroryści doskonale wykorzystują zależność mediów od źródeł informacji. Czasami równocześnie docierają ze swym komunikatem do kilku mediów, a te. aby wyprzedzić konkurencją, spieszą z informowaniem. Potrafią nawet wynegocjować opłatę za prawi do swoich nagrań- W 1985 roku w trakcie porwania samolotu TWA lot 847 z Bejrutu dwie wielkie telewizje amerykańskie — ABC i CBS — zapłaciły porywaczom milion dolarów za dostarczone nagrania wideo oraz udzielony wywiad. Co dostali w zamian? Propagandę terrorystów oraz wielką telewidownię amerykańską. Finansowo na pewno im się to opłaciło, gdyż zwiększyło dochody reklamowe.

We Włoszech członkowie Czerwonych Brygad początkowo niechętnie, a nawet wrogo odnosili się do dziennikarzy, jednak przekonali się. że korzystniej jest z nimi współpracować

1

• to Mlrsls MachuvcU< doradzał włsdcy. — wisie bispisrrulrj jst buda² terach ntt miloić u poddanych" aoh. tCMęfrę. HW. Warszawa l9H.sH

2

   A Schmid. I dr Grad. dx cyt. s. 217