80843 Werbalna 5

Gzęfctt, KwMlIkacjA intwiowlna

290

Kilka dud dotycząc uh modelu pomo/c ci go /.interpretować |y,_Q bidzie wchod/ą w iiwcraicf dzięki swym umiejętnoltiDm, im cti wstf/nic zarhowanw. Zr/y*u> praktycznego punktu wid/rnu. nr tno/fv _V|¹' * hrzposrednir interakcje z czyjąś motywacją lub widzą. \\ one niejako^ ^ osoby Motywacja I wiedza mogą njfiwniar się jtolynic piw/ iiinięi#ł,;.₍, " prze* d/iabnwi komunikacyjne każdej / osób. Na przykład, w przyp.if!,,,^'¹ umianej wcześniej pary, osuter/m rezultat mc /aJr/ał od tego, |₍‘ rmnwnnc przepraszała szc/cr/ć, czy nie. Rozwijanie sytuacji zalc/ak. ^ c« Dana miała umiejętność ofeirmwiw szczerości w przeprosinach, Za ^ razem, | kontakcie i inną osobą wiesz, co c/ujew i co maw na myśli, ait ^ ranki widzi jedynie to. w jaki sposób się zachowujesz, a to w jaki spmw zachowujesz zależ) w ulowi od twoich umiejętności komunikacyjnych.

Drugą zasadą modelu jest to. ie poszczególne elementy są wzajemnie ^ siebie zale/nc. llmiejętiuwri zależą od motywacji i wiedzy. W historii opisanej^ początku m/rl/ulu, umiejętności komunikacyjne Konrada /miemah ^ ^ be/prarrdnw funkcja jego motywacji. Kiedy myślał, żc jego związek /akońr/,!.. nr dłał s/t/ególnic o kompctcniiie pogawędki podczas imprezy. Mo«* dobre umłejętnoki komuniLo jne, jeśli jednak nie jesteś zmotywowany lub* mas/ odpowiedniej w jakimś kontekście interpersonalnym wiedzy. to pewnie rt nie wykor/ystasi. Podobnie, motywacja i wiedza zależą od siebie. Młoda I w trakcie rozmowy o pracę doświadczała trudności zarówno / powodu tóne wownnia, jak i nicprz.yRoimv.mia. Jednak, po kolejnych kilku rozmowach huki bujnych, prawdopodobnie będzie wykazywała więcej pewności w umm i będzie wiedziała, czego w takich sytuacjach oczekiwać.

Po trzecie, konteksty interpersonalne są dynamiczne, co oznacza, /r n huu i funkcje zmieniają się w miarę jak ludzie wchod/ą zc sobą w intmlg i definiują je. Na przykład, kiedy Konrad pierwszy raz podszedł do lea | przyłożył dłonie do jej oczu, zdefiniował kontekst jako radosne powitanie. Ife twą rrihję lianę szybko pr/edefiniowala komebt jako sytuację, w której imał do zakomunikowania de wiadomość. Podobnie Dana i Lec rozpoczęli r<mmu definiując ją jako (Mnlejmowanic decyzji co do tego. gdzie spędzą Dziękczynienia W miarę postępu rozmowy, Dana najpierw spostrzegł ją jzll ujutzję do wyrażenia opinii o rod/kach Lee, a potem starała się przedefinw**! kootekit tak. aby stał nę on kontekstem podejmowania decyzji. Z drugiej MiwI ter szybko zdefiniował rozmowę jako racjonalną dyskusję o ich wizji rwtosl (Iwciaż mienkcja Dany i Lee przebiegała w tym samym miejscu i mw. [>1 bntekst i ziurzrnir były całkiem różno dla obojga z nich.

Po (/warte, mrerakr jr zawj/e wpływają na rezultaty osiągane przez wbfl komunikujące m i M) te wpływają nie tylko na osoby, ait także na toara się i pr/vłdc iutenikje. Na modelu na Rysunku 8.2, zasada ta jest przcdłuwnił u pomocą strzałek hwgnąnrh od rezultatów do elementów motywacji, wiidrm i udurjęinom osób kocntmikująniii nę. Na przykład, gdyby liccalnu tr« tble/arilię iu randkę i ona zgodziłaby się z nim wyjść lub gddJ

ildewurna ucrełlnii /ąca rozmowie o pracę dowala tę pra«ę. rezultaty te mogłyby dni. wspomnianym tnobom większą pewność siebie. 7. Wołe%. taka pewność oeW może motywować osoby komunikujące %ię do szukania podobnych kontaktów interpersonalnych w przyszłości, co prowadza do większej wiedzy i lepszych umtęjętnnMi. Nawet w trakcie samego epizodu komunikacji interpersonalnej, rezultaty interakcji wpływają na trwający koniaki. Podczas rozmowy kwaltłikatyjnej. osoba ubiegająca się o pracę może poczuć się lepiej i w konsekwencji w pełni wykorzystać swoje umiejętności interpersonalne, gdy osoba prowadziła rozmowę uśmiecha się. kłysząi jej odpowiedzi i chwali jej życiorys.

W tych przykładach motywacja jest silą napędową interakcji między ludźmi i wpływa na jakość uzyskiwanych rezultatów. Choć poszczególne epizody komunikacji nie posiadają wyraźnie zaznaczonego początku ani końca, motywacja jest często najbardńcj Intuicyjnym sposobem na zrozumienie, jak one się rozpoczynają. W codziennych interakcjach naturalne jest zastanawianie się nad odpowiedziami na pytania dotyczące motywacji do komunikowania się, takie jak. dlaczego ktoś mówi to, co mówi lub dlaczego ktoś decyduje się na rozmowę / tą osobą, a nic z inną, Całościowe ujęcie motywacji w komunikacji interpersonalnej jest kwestią podstawową dla zrozumienia kompetencji zarówno na poziomic rozmów, jak i na poziomic związków.

8.4. Komunikacja interpersonalna a motywacja

Mimo naszych imponujących zdolności umysłowych, motywy innych osób często pozostają dlii nas zagadkowe, nawet gdy wydaje się nam, że powinny być Ul we do odgadnięcia. Zrozumienie motywacji jest podstawowym krokiem w kierunku kompetentnego komunikowania się.

8.4.1. Motywy komunikacji interpersonalnej

PrzyjKimnij sobie ogólne omówienie motywacji do komunikowania się i. Ro/dzlalu 2. Kiedy bliżej przyjrzymy się motywacji i jej związkowi z komunikacją interpersonalną, ukazuje się nam złożona natura motywacji. Czasami mówimy lub robimy coś. bo tak czujemy. Emocje biorą górę i krzyczymy na kogoś, śmiejemy się z dowcipu lub wydajmy się smutni. Za pośrednictwem komunikacji interpersonalnej czasami po prostu wyrażamy swoje uczucia, tak jak Konrad podczas imprezy. Kiedy indziej, przekazujemy jakąś wiadomość, która przyszła nam do głowy albo komunikujemy, co zamierzamy powiedzieć lub zrobić. Przed pierwszą rozmową z Konradem. Lcane przemyślała to, co chciała mu powiedzieć. W takim przypadku, komunikacja interpersonalna jest wykorzystywana, żeby zrealizować konkretne zadanie lub osiągnąć konkretny ceł- Czasami komunikacja interpersonalna jest motywowana potrzebą wyrażenia czegoś lub emocjami. Kiedy Indziej «ś pójawia się z przyczyn poznawczych lub jako realizacja celów instrumentalnych.