404 (7)

404 Podstawy nawigacji morskiej

c d tabeli 19 6

1	2	3
3	Indie - Birma	do 11 do 7
	- Bhawanagar (Morze Arabskie) • Kalkuta (Zat Bengalska)
4	Indonezja - Japonia
	• Malakka (cieśnina)	do 6
	- Modan (Nowa Gwinea)	do 7
	- Nagasaki	do 6
5	Australia
	- Cairns (M. Koralowe	do 10
	- Port Darvin	do 7
	- Collier Bay (M. Timor)	ponad 11
6	Ameryka Północna i Kanada
	- Alaska - Zat Cooka	do 11
	- Kanada - Zat Charlotty	do 6
	- Kanada Zat Fundy	ponad 16
	- Kanada - Ziemia Baffina	do 14
7	Ameryka Południowa
	- Zatoka Panama	do 6
	- Delta Amazonki	do 9
	- Chile - Zat. Corcovado	do 7
	- Patagonia - Puerto Gallegos	do 10
	- Cieśnina Magellana (brzeg północny)	do 13

Analiza wartości maksymalnych skoków zawartych w tabeli 19.6 dowodzi, że wartości te wahają się między 6 a I6 metrów. Jeżeli nałoży się na to ich określony czas trwania oraz charakter pływu, to można założyć, że nawigacja w tych rejonach należy do najtrudniejszych, nie mówiąc o zjawiskach prądów, które są ściśle związane z wielkością skoków.

19.8. Systemy amfidromiczne na morzach i oceanach

Gdyby na powierzchni Ziemi nie było lądów, tylko jednorodna warstwa wody, to wahania wody byłyby małe i wynosiłyby 78 cm (53.5 cm od Księżyca i 24.5 od Słońca). Rozbieżność między modelem teoretycznym a rzeczywistym wynika z istnienia lądów hamujących pełny ruch wody pływowej wokół Ziemi w ciągu 24 godzin i 50 minut. Do opisu pływów wodnych w morzach i oceanach stosowana jest teoria dotycząca sumy różnych lal stojących, wzbudzonych rezonansowo w basenach poszczególnych mórz, pod wpływem grawitacji Księżyca i Słońca. Podwyższone wahania poziomu wody obserwowane w rzeczywistości, wynikają z kulminacji fal pływowych, hamowanych swobodnym przepływem wody przez przegradzające je lądy. Hamowanie przepływu wody zależy od takich czynników, jak rozmiar szelfu i kształt linii brzegowej.