536 [1024x768]

WŁAŚCIWOŚCI rLF.KTROKrNETYCZNF. UKŁADÓW KOLOIDALNYCH

zaadsorbowanych jonów (warstwa adsorpcyjna) i ma grubość rzędu rozmiarów jonów. Potencjał w tej części warstwy podwójnej spada do wartości potencjału clcktrokinetycznego. Druga część podwójnej warstwy elektrycznej jest, dzięki ruchom cieplnym, rozmyta na pewną odległość w głąb roztworu. Z tego względu nosi ona nazwę warstwy dyfuzyjnej. Przebieg potencjału w tej części warstwy podwójnej jest bardziej rozmyty.

Potencjał elektrokinctyczny £, a więc wartość potencjału na granicy pomiędzy warstwą adsorpcyjną a dyfuzyjną względem głębi roztworu ma istotne znaczenie we wszystkich zjawiskach clektrokinetycznych.

Elektroosmoza

Załóżmy, że do cieczy zanurzyliśmy 2 elektrody przedzielone membraną (rys. 7.15), przy czym membrana ta działa jak zbiór kapilar. Na granicy zetknięcia ciecz — ścianka kapilary powstaje wskutek adsorpcji jonów podwójna warstwa elektryczna, w wyniku czego ciecz ładuje się w stosunku do ścianek kapilar i jako obdarzona ładunkiem elektrycznym, może ulegać wędrówce

membrana

pólprzepuszczalna

Rys. 7.15. Zasada elektroosmozy

w polu elektrycznym. Istotnie, po przyłożeniu napięcia na elektrody (rys. 7.15) rozpocznie się ruch cieczy względem ścianek kapilar membrany, zwany elektro-osmozą.

Elektroosmoza jest zatem ruchem ośrodka dyspersyjnego pod wpływem pola Elektroosmoza elektrycznego.

Na obserwowaną doświadczalnie szybkość przepływu cieczy pod wpływem pola elektrycznego, wywierają wpływ dwa czynniki:

1)    siła elektroosmozy,

2)    siła tarcia pomiędzy warstwą poruszającej się cieczy a ściankami kapilar.

Gdy obydwie te siły są sobie równe, ciecz płynie ze stałą szybkością. Oznaczmy przez d odległość pomiędzy częścią adsorpcyjną podwójnej warstwy elektrycznej, w której szybkość ruchu cieczy jest równa zeru (v = 0), a pewnym