530 [1024x768]

WŁAŚCIWOŚCI OPTYCZNE UKŁADÓW KOLOIDALNYCH

541

Równanie (7.54) umożliwia wykorzystanie pomiaru współczynnika zmętnienia bądź do wyznaczania stężenia rotworu koloidalnego (c,, g em^-3), bądź też do określenia masy cząsteczkowej cząstek koloidalnych. W tym celu należy jednakże wyznaczyć polaryzowalność cząstek a.

Polaryzowalność cząstek koloidalnych związana jest z sumą polaryzacji elektronowej i atomowej, a więc z refrakcją. W przybliżeniu:

n²-1_ M n²+2 ' d

4

3

Jeżeli rozważać układ koloidalny w fazie gazowej, to współczynnik załamania światła n będzie bliski jedności i wtedy:

n² — 1 = (n + l)(n—1) £ 2(n-l)

oraz

/i² +- 2 = 3

Ponieważ w fazie gazowej także gęstość jest w przybliżeniu równa stężeniu:

d(g • cm^-3) = c,(gcnr³)

zatem

n— 1 M

2ir * c_g * N_a

czyli

32x*\f(n- 1)^

^T    3 A⁴c_gyV_A

(7.55)

(7.56)

Dla układu koloidalnego w fazie ciekłej współczynnik załamania światła nic może być przyjęty za równy 1.

Współczynnik zmętnienia zależy tu ód różnicy współczynników załamania światła roztworu koloidalnego n oraz. ośrodka rozpraszającego n₀:

327:³ • M ■ n₀ ■ (n-n₀)²

^----3I«-c.atI-    ⁽⁷⁵⁷⁾

Zapis, który się tu zwykle stosuje, jest następujący:

_ ^2*³ "o

^Z ~ 3 A‘ AT_a

■c,M

(7.58)

Inh

r = H• c_t‘ M

(7.59)