510 [1024x768]

WŁAŚCIWOŚCI KINETYCZNE UKŁADÓW KOLOIDALNYCH

W równaniu tym D oznacza współczynnik dyfuzji, który podaje jaka masa substancji rozpuszczonej przedyfunduje przez powierzchnię 1 cm², w ciągu 1 sek pod wpływem gradientu stężenia równego 1 g • cm“³/cm. Znak „ — ” w tym równaniu pochodzi stąd, że gradient stężenia (jako wektor) jest w tym przypadku wielkością ujemną; dla otrzymania dodatniej wartości Z), należało w równaniu (7.5) postawić znak „ — Dla danego rozpuszczalnika współczynnik dyfuzji jest wielkością obrazującą tendencję cząstki koloidalnej do dyfuzji. Współczynnik dyfuzji zależy od wielkości i kształtu cząstki koloidalnej.

Rozpatrzmy bardziej szczegółowo warunki przepływu dyfuzyjnego substancji rozproszonej panujące na granicy zetknięcia:

Niech dwie przylegające do siebie warstwy roztworu różnią się pomiędzy sobą stężeniami o dc,. Zakładając, że stężenia nie są zbyt wielkie, możemy różnicę potencjałów chemicznych cząstek koloidalnych (w przeliczeniu na' 1 cząstkę) przedstawić równaniem:

-dc.

(7.6)

W równaniu tym przyjęto, że współczynniki aktywności w tych dwóch roztworach, różniących się stężeniami o nieskończenie małą wartość dc,, są identyczne.

Ponieważ:

- djU zaś

zatem równanie (7.6) przyjmie postać:

(7.7)

Wielkość d/4 podaje pracę przeniesienia I cząstki koloidalnej z roztworu o stężeniu c, do roztworu o stężeniu c,-dc,. Aby otrzymać siłę napędową dyfuzji działającą na tę cząstkę, należy pracę dp podzielić przez drogę dx:

(7.8)

de,

"dsr