541 [1024x768]

WŁAŚCIWOŚCI ELbKTROKINETYCZNt UKŁADÓW KOLOIDALNYCH

Przykład

W ultramikroskopic stwierdzono, żc w ciągu 40 s cząstka koloidalna przewędrowała w kierunku anody 0,045 cm, pomiędzy elektrodami oddalonymi o 1,5 cm i o różnicy potencjałów 6 V. Jeżeli lepkość roztworu koloidalnego wynosiła 0,009 puazów, zaś jego stała dielektryczna 80. to jaki będzie potencjał elektrokinctyczny poruszających się cząstek koloidalnych? Szybkość v poruszającej się cząstki koloidalnej wynosi:

0,045

1,125- 10-

natężenie pola elektrycznego *    0,0133 j.ES -cm'

1,5-300

Zatem zgodnie z równaniem (7.64):

- 1,19 10"⁴ j.ES = 0,0358 V

4-tj-v 4 • 3,14 • 0,009 • 1,125 • lO"*

e'E    80-0,0133

Wartość tę należy opatrzyć znakiem minus, gdyż wędrówka odbywała się w kierunku anody i cząstka koloidalna była naładowana ujemnie.

Potencjał przepływu

W elektroosmozie obserwowaliśmy ruch cieczy względem nieruchomego układu kapilar (membrany) pod wpływem zewnętrznego pola elektrycznego.

Zagadnienie to można jednak odwrócić. Należy w tym celu wymusić w sposób mechaniczny (np. za pomocą odpowiedniej różnicy ciśnień), przepływ cieczy przez układ kapilar (membranę). W wyniku tego wymuszonego mechanicznie przepływu cieczy przez membranę, na elektrodach przyłożonych po obydwu stronach membrany zaobserwujemy pojawienie się pewnego potencjału elektrycznego. W ten sposób otrzymany potencjał nosi nazwę potencjału przepływu. _PoTtNCML Matematyczne ujęcie zagadnienia potencjału przepływu musimy oprzeć przepływu na uproszczonym modelu. W tym celu zamiast układu kapilar rozważamy jedną kapilarę, przez którą wymusiliśmy przepływ cieczy przykładając na jeden koniec ciśnienie hydrostatyczne p.

Zgodnie z prawem Poiseuilli:'a, (por. str. 146) prędkość cieczy płynącej przez kapilarę zależy od odległości

warstwy cieczy od ścianki kapilary.    Poisłuiiie a

Prawo Poiseuille’a ilustruje równanie:

(7.67)