546 [1024x768]

Koagulacja

układów koloidalnych

Trwałość układów koloidalnych

Roztwory koloidalne nie są układami trwałymi i zawsze wykazują tendencję do przejścia w żele.

Proces przechodzenia zolu w iel nazywamy koagulacją. Zanim rozważymy wpływ różnych czynników na proces koagulacji, przypomnimy sobie od czego zależy trwałość danego okładu koloidalnego.

Istnieją dwa główne czynniki, które nadają trwałość układom koloidalnym. Są nimi:

1)    ładunek na powierzchni cząstki koloidalnej (głównie koloidy liofobowe);

2)    solwatacja, czyli wytworzenie wokół cząstki koloidalnej otoczki złożonej ze skoordynowanych cząsteczek rozpuszczalnika (głównie koloidy lio-filowe).

Jeżeli mimo tych dwóch czynników nadających trwałość układom koloidalnym proces koagulacji zachodzi, to wynika to stąd, że ładunek na powierzchni granuli można zobojętnić, a skoordynowane wokół cząstki koloidalnej cząsteczki rozpuszczalnika można usunąć.

Najogólniej możemy wyróżnić dwa rodzaje trwałości układów koloidalnych:

—    trwałość kinetyczną,

—    trwałość agregacyjną.

Trwałość kinetyczną związaną z odpornością układów koloidalnych na koagulację pod wpły wem działania sił ciężkości oraz siły odśrodkowej, przedstawiliśmy obszerniej przy omawianiu sedymentacji. Tutaj ograniczymy się jedynie do stwierdzenia, że koagulacji pod wpływem działania sił ciężkości przeciwdziałają ruchy Browna.