547 [1024x768]

KOAGULACJA UKŁADÓW KOLOIDALNYCH S57

Trwałość agregacyjna związana jest z odpornością układu koloidalnego do wiązania się w większe agregaty — zabezpieczają ją wymienione na wstępie dwa główne czynniki trwałości układów koloidalnych.

Istnieje wiele czynników wywołujących koagulację układów koloidalnych: każdy z nich musi we właściwy sobie sposób wyeliminować działanie czynników nadających trwałość układom koloidalnym. Z najważniejszych czynników koa-gulujących wymienimy:

1)    dodatek elektrolitu,

2)    zmiana (podwyższenie lub obniżenie) temperatury,

3)    bodźce mechaniczne,

4)    dodatek nieelektrolitów,

5)    przepływ prądu elektrycznego,

6)    działanie światła, i inne.

Ze wszystkich tych wpływów, najważniejszy jest niewątpliwie wpływ elektrolitów.

Koagulacja układów koloidalnych pod wpływem elektrolitów

Liczne badania procesu koagulacji wykazały, że każdy elektrolit dodany do roztworu koloidalnego w odpowiedniej ilości, prowadzi do jego koagulacji.

Minimalną liczbę milimoli danego elektrolitu niezbędną do skoagulowania 1 dm³ roztworu koloidalnego nazywamy progiem koagulacji. Zauważono też, Próg te próg koagulacji zależy w dużym stopniu od rodzaju dodawanego elektro- ^KOAGVLĄat litu a w szczególności od wartościowości dodawanych jonów. Dla zoli o znaku dodatnim wartość progu koagulacji zależy od wartościowości anionu. Wartości progów koagulacji dla ujemnie naładowanego zolu As₂Sj oraz dodatnio naładowanego zolu Fe₂0₃ podano w tabeli 7.4.

Tabela 7.4

Wartości progów koagulacji dla soli AsjOs oraz Fc₂0₃

Zol AsjSa		Zol Fe20,
(ujemny)		(dodatni)
	Próg		Próg
Elektrolit	koagulacji	Elektrolit	koagulacji
	m ■ mol • dm^-*		m • mol • dm" *
KO	49,5	KO	9,0
MgClj	0,72	KiSO*	0,205
A1C1,	0,092	K2Cra07	0,195