54 POŁĄCZENIA SZKŁA Z METALEM
Wtapianie przepustów, a w jeszcze większym stopniu wykonywanie złącz należy do szczególnie trudnych operacji technologicznych i wymaga z jednej strony użycia odpowiednio przygotowanych elementów składowych, a z drugiej strony dużej wprawy.
Doświadczenia wykazały, że połączenie szkła z metalem jest możliwe jedynie po spełnieniu pewnych zasadniczych warunków technologicznych.
Połączenie to musi być równocześnie próżnioszczelne i dostatecznie wytrzymałe mechanicznie.
Połączenia metalu ze szkłem stosowane w technologii lamp elektronowych muszą wytrzymywać naprężenia występujące nie tylko w czasie
Rys. 3-3. Współczynnik cieplny rozszerzalności liniowej w funkcji temperatury dla metalu czystego i szkła [5]
obróbki cieplnej, jaką stosuje się podczas wykonywania połączenia, ale muszą być również odporne na częstokroć poważny i dość szybki wzrost lub spadek temperatury w czasie pracy lampy.
W przypadku wykonywania przepustów metalowych poprzez szkło podstawową rolę odgrywa różnica średnich współczynników liniowej rozszerzalności cieplnej stosowanych materiałów.
Współczynnik ten dla fazy stałej metali czystych stosowanych w technologii lamp elektronowych jest prawie niezależny od temperatury (rys. 3-3). Oznacza to, że długość pręta wykonanego z takiego metalu w czasie nagrzewania zwiększa się proporcjonalnie do wzrostu temperatury.
W przypadku natomiast stopów zawierających zelażo, np. stopu żelaza z niklem, obserwujemy w przebiegu krzywej względnego wydłużenia pewne zakrzywienie występujące w pobliżu punktu przemiany magnetycznej. Dalszy przebieg krzywej wykazuje wzrost o większym nachyleniu (rys. 3-5).
Punkt przemiany magnetycznej stopu zależy od właściwości magnetycznych materiału i znajduje się w pobliżu punktu Curie, w którym materiał traci właściwości magnetyczne. Temperatura odpowiadająca tej przemianie powinna być wyższa od temperatury przemiany Tg szkła, z którym dany stop jest łączony. W przeciwnym bowiem przypadku