88 (94)

88 POŁĄCZENIA SZKŁA Z METALEM

3.6. Złącza cylindryczne

Zgodnie z klasyfikacją podaną w pkcie 2.1 (tabl. 2-1) złącza cylindryczne możemy podzielić na elastyczne i nieelastyczne.

Przykłady cylindrycznych złącz elastycznych w przekroju pokazano na rys. 3-40. Złącza tego typu możemy podzielić na:

a)    złącza wewnętrzne,

b)    złącza zewnętrzne,

c)    złącza wewnętrzno-zewnętrzne,

d)    złącza krawędziowe.

W złączach tych wprowadzonych w 1923 r. przez Housekeepera wykorzystano zasadę połączenia elastycznego, tzn. połączenia dwóch elementów (w danym przypadku metalu ze szkłem) o niejednakowych współczynnikach rozszerzalności cieplnej.

a)    b)

k- (T.
		1
	2o 'j—	f %
1-

Rys. 3-40. Przykłady cylindrycznych złącz e-lastycznych:    a)    złącze

wewnętrzne (ZC11); b) złącze    zewnętrzne

(ZC12); c) złącze we-wnętrzno - zewnętrzne (ZC13); d) złącze krawędziowe (ZC 14)

1    — miedziany pierścień

złączowy zakończony o-strzem; 2 — pierścień (rura) szklany

Do wykonania pierścieni złączowych pokazanych na rys. 3-40 używa się najczęściej miedzi, a rzadziej stopów Fe-Ni lub Fe-Ni-Co.

W przypadku stosowania miedzi należy używać jedynie miedzi bardzo czystej pozbawionej tlenu (lub tlenków), np. gatunku OFHC¹) (99,92 — 99,96% Cu) lub jeszcze lepszej, odgazowanej przez stopienie w piecu próżniowym.

Powierzchnia pierścienia złączowego, szczególnie w miejscu połączenia ze szkłem, musi być gładka, pozbawiona najmniejszych rys i plam. Po oczyszczeniu i odtłuszczeniu ostrze jest zazwyczaj boraksowane przez zanurzanie podgrzanego do czerwoności pierścienia złączowego w boranie sodowym o odpowiedniej koncentracji i temperaturze. Czynność ta jest równocześnie dobrą próbą badania jakości powierzchni miedzi, ponieważ

^ł) Patrz odnośnik 2 na stronie 263 oraz porównaj rys. 6-35 z rys. 6-36 na str. 264.