61 (260)

dzie), albo też protekcję na punktach gotowania na gazie (Gass-kiichenstelle)¹⁴⁸. Są też ludzie, którzy gotują na elektryczności, ale kuchenka elektryczna jest już teraz nieosiągalna. I tak się żyje, czekając od jednego posiłku do drugiego. Samopoczucie coraz gorsze, dosłownie czuje się zanik wszystkich sil,

Poniedziałek, 27 lipca

Jestem dziś bez połowy mej dziennej porcji chleba, którego dzisiaj nie otrzymaliśmy. Podobno wykryto jakieś nadużycia w piekarniach, aresztowano masę komisarzy, piekarzy, policjantów, a tymczasem nie wydaje się chleba (dopiero jutro wydadzą). Wprawdzie mama ugotowała coś nad ranem, ale mimo to brak tych 15 dkg chleba daje mi się porządnie we znaki. Nie wyobrażałem sobie, iż tak już jestem osłabiony. Może pod wpływem specjalnie złego samopoczucia, połączonego z jakimś natchnieniem, napisałem dziś w resorcie dość mocny, zdaje się, wiersz żydowski („Lebn wil ich”)¹⁴⁹ oraz kilka stroniczek do „Alarmu” ¹³°. Te ostatnie może pod wpływem powtarzających się od kilku nocy syren alarmowych, aczkolwiek nic więcej nie zachodzi. Z polityki w dalszym ciągu nic nowego.

Podobno wysiedlają ogromną ilość Żydów z Warszawy (10 000 osób dziennie)^1S1. Nie obyło się przy tym bez pogromu i strzelania do wysiedlanych. Tamtejszy prezes popełnił samobójstwo^15S. W każdym razie takiej katorgi jak my, warszawianie nie przebyli. A u nas jeszcze nie koniec.

Wtorek, 28 lipca

Zmniejszono dzienną rację chleba do 25 dkg! Chleb na bieżący tydzień został przedłużony na jeszcze jeden dzień i obecnie otrzymywać się będzie wszystkie następne bochenki nie co tydzień, ale co osiem dni. Nastrój na mieście okropny. Na domiar złego zupy w resortach są fatalne, a warzyw w kooperatywach nie ma. Wyszła wprawdzie nowa racja kiełbasy i mięsa (po 10 dkg na osobę), aie to nikogo nie pociesza. Wprawdzie są tacy, którzy mówią, że lepszy chleb na osiem dni niż dziewięć, ale wiadomo, że w wolnej sprzedaży jest najlepszy. Mama znów dostała dziś, po dwóch dniach niepracowania, robotę przy plantacjach. Tym razem znacznie bliżej. Żeby tylko przez te dwa dni nie straciła talonu przy najbliższej racji. Żadnych nowości politycznych nie ma. Ciągle ta beznadziejna, dławiąca cisza.

Środa, 29 lipca

Wydano już nową rację kuchenną na pierwszą dekadę sierpnia. Jest 2,5 kg kartofli na osobę i 3 kg kapusty, ale tylko 20 dkg mąki, grochu nie ma wcale, a w racji dla pracujących nie ma nic do gotowania. Coraz gorsze racje, ale i coraz droższe, bo kuchenna racja kosztuje 7,20 Rm. Mama nie straci racji dla pracujących, bo była 20 lipca przy pracy.

Dziś przed wieczorem zrobiło mi się nagle niedobrze i żadna cucenie nie pomogło, aż przełamawszy mą zasadę, zjadłem połowę jutrzejszego chleba. W ogóle ostatnie dwa dni jak i dzień jutrzejszy to dni pierwszorzędnej głodówki, albowiem dziś kooperatywy były zamknięte z powodu rzekomego sprzątania i nic nie wydawano, a chleb będzie dopiero w piątek.

Mówi się też o tym, że kapusty z ostatniego przydziału warzywnego nie będą wydawać tym, którzy jej jeszcze nie odebrali. Ładnie byśmy w takim razie wyglądali (mamy odebrać 2 kg kapusty).

Pogody ciągle deszczowe. Żeby to tylko nie wpłynęło ujemnie na urodzaj w tym roku. Mówi się o ogromnych bombardowaniach Niemiec. Oby coś z tego wyszło.

Na razie żadnych nowości nie ma.

Czwartek, 30 lipca

Pokazałem, a raczej przeczytałem Wolmanowi mój przedwczorajszy wiersz (poprawiłem go we wtorek). Uważa on, że „jest tam serce, ale forma jeszcze niezwykle prymitywna”. Radzi mi on solidnie zabrać się do studiowania literatury żydowskiej, a pisać tylko w chwilach największej konieczności. Faktycznie tak też robię. Co do literatury żydowskiej, to postaram się go posłuchać, bylebym miał do tego siły.

Jestem dziś po wczorajszym wypadku bardzo osłabiony, a tu jak na złość nie ma w domu nic do jedzenia. Rację odbieramy dopiero jutro.

125