66 67 (5)

iii BADANIE MOTYWÓW

Dobierzcie się proszę czwórkami. Zadam wam różne pytania, a każdy z was powie pozostałym osobom w grupie, jak na nie odpowie. Zróbcie to możliwie jak najszyb-ciej. Być może uda się wam odpowiedzieć tak szybko, że sami zdziwicie się słysząc swoje słowa, które błyskawicznie przyszły wam na myśl. Jest to zabawa, w której wykorzystacie swoją fantazję i poczucie humoru. Czy jesteście gotowi?

Pierwsze pytanie brzmi: Co mogłoby skłonić cię do tego, byś stanął na głowie? (30 do 60 sekund)

(Można posługiwać się poniższymi pytaniami, albo też wymyślić takie, które szczególnie pasują do Państwa grupy. Proszę dokładnie obserwować grupę, aby nie przechodzić zbyt szybko do kolejnego pytania, a z drugiej strony nie pozostawiać uczestnikom zbyt dużo czasu do namysłu. Tempo tej zabawy powinno być dość szybkie. Powinna ona trwać od trzech do pięciu minut.

Co mogłoby skłonić cię do tego, byś:

•    milczał przez cały dzień?

•    ufarbowat swoje włosy na zielono?

•    spał przez cały dzień?

•    wyskoczył przez okno?

•    przestał chodzić do szkoły?

•    wyprowadził się do innego kraju?

•    skoczył z samolotu ze spadochronem?

•    zamieszkał w igloo?

•    przystąpił do jakiejś partii?

| wbiegł do płonącego domu?)

Uwagi: Wyimaginowane działania są stosunkowo niecodzienne tak, że uczestnicy muszą wykorzystać swoją fantazję, aby znaleźć pasującą i być może śmieszną odpowiedź. A przy tym przełamane zostają sztywne wzorce myślenia. Aby znaleźć właściwą odpowiedź, mózg rozpoczyna błyskawiczne poszukiwania. Z jednej strony zadawane jest pytanie: Kim jestem? Jakie są moje motywy? Jak zwykle postępuję? Drugie pytanie brzmi: Co musi się stać? Do jakich wyzwań, szans, urazów, niebezpieczeństw musi dojść, abym zdobył się na te niecodzienne działania?

pl POWTÓRZENIE

Utwórzcie grupy, liczące po piąć albo sześć osób i ustawcie się w kole, które będzie misio około dwa metry średnicy. Chciałbym pokazać wam nowy sposób, w jaki możecie powtarzać ważne rzeczy, nad którymi pracowaliśmy na ostatniej lekcji. Będziecie korzystali przy tym z piłki, a tak brzmią obowiązujące was reguły: Kiedy rzucacie piłkę do innego członka waszej drużyny, wtedy zróbcie to tak, aby zatoczyła ona szeroki łuk i dotarła do tej drugiej osoby mniej więcej na wysokości jej głowy. Ten, kto otrzymał piłkę, wymienia dowolną rzecz, której nauczył się na ostatniej lekcji i którą zrozumiał. Ta osoba, która ma w rękach piłkę, może spokojnie mówić. Nie musicie się spieszyć. Kiedy skończycie, podajcie piłkę innemu członkowi waszej grupy. Tylko ten, kto trzyma piłkę w dłoniach, może mówić. Proszę nie podawajcie piłki waszym sąsiadom po prawej albo lewej stronie, lecz tej osobie, która stoi w pewnym oddaleniu od was... (2 minuty)

Przez następne dwie minuty będziecie zajmowali się tematami, jakie omówiliśmy na ostatniej lekcji. Ale jeśli chcecie, możecie teraz zmienić pozostałe reguły... (Ten, kto otrzymał piłkę, może na przykład zadawać pytania, dotyczące omówionego materiału -2 minuty)

A teraz na ostatnie dwie minuty zabawy również możecie zmienić jej reguły (ci, którzy trzymają w dłoniach piłkę, mówią teraz, czego nie zrozumieli. - 2 minuty).

Uwagi: Jest to doskonały sposób dokonywania wewnętrznego bilansu. Fizyczne zaangażowanie uaktywnia cerebellum i cortex. Można przyjąć zupełnie nową perspektywę. Podkreślone zostają tutaj psychiczna samodzielność i odpowiedzialność.

Zabawa ta jest czymś więcej niż tylko czystym powtórzeniem materiału. Służy ona także konsolidacji i ocenie wyuczonych wiadomości. Strukturę tę można wykorzystać też w krótkim rozwiązywaniu problemów, w bluzy mózgów oraz w każdym sposobie sprawdzania stanu faktycznego wiedzy uczniów.

A przede wszystkim: tak przeprowadzone powtórzenie sprawia wiele przyjemności, ponieważ atmosfera zabawy zawiera w sobie odrobinę improwizacji i zaskoczenia.