66 (138)

Długość rury wylotowej w oparciu o zależność (63) łub o zależność:

W ’ ł\V    ir    90

q =--albo Q =-ą    (65)

15a    oc_w

(po wprowadzeniu pojęcia współczynników pulsacji) może być dobrana bezpośrednio z wykresu zależności l_w — (pin), jeżeli znana jest prędkość dźwięku (rys. 34).

W przypadku krótkiej rury wylotowej silnik jest niezbyt czuły na zmiany prędkości obrotowej, a dobór korzystnej długości rury dla całego zakresu obrotów jest dość łatwy.

Jeżeli silnik jest wyposażony w układ wylotowy z dyfuzorem, oddziaływanie dyfuzora uwydatnia się przy dużych prędkościach obrotowych (rys. 35 — oba wykresy wzięto z prac Watanabe i współautorów [121, 122]).

4. Sposób umieszczenia tłumika w układzie wylotowym

Tłumienie uzyskiwane w filtrach akustycznych nie zawsze uważa się za zadowalające i rzeczywiście istnieją dwie ważne przyczyny, znacznie osłabiające ich działanie. Pierwsza z nich to pobudzanie do drgań akustycznych materiału tłumików (zwykłe blachy stalowej) i powstawanie tzw. akustycznych zwarć między poszczególnymi komorami, na które działają ciśnienia dźwiękowe rzędu 1 kG/cm², a druga to nie zawsze właściwe umiejscowienie tłumika w układzie wylotowym.

Poprawnie skonstruowany układ wylotowy zasadniczo powinien mieć w bezpośredniej bliskości silnika dużą wstępną komorę rozprężną (aby zmniejszyć opór dynamiczny układu), za którą należałoby umiejscowić właśdwy tłumik. W licznych przypadkach jest to niemożliwe, a tłumik znajduje się często na końcu układu wylotowego, przy czym połączenie z silnikiem stanowi rura o długości nawet 3 m. Niekiedy poprawia się efekt tłumienia, umieszczając w „wolnym” miejscu dodatkowy, mały tłumik.

Przewód między silnikiem i tłumikiem można rozpatrywać jako jednostronnie zamknięty, przyjmując że ma on swe akustyczne rezonanse przy częstościach:

fn

a 3 a 5 a 4/j ’ 41, ’ 41,

(Sód)

66