68 (78)

I? Sztuka argumentacji - Krzysztof Szymanek, Krzysztof A. Wieczorek, Andrzej S. Wójcik - iLibrary Reader

Limit wydruku: 0

Strona 68/150

K. Sjtjmimk. K. A. Wkcecrik. A. S. MWjcilc. Jfcnrtu aipMyuMtU C'uń.v*H/ » ta&wta orgimotrdw. Wjrwua. 2UC0. ISBN ».V01140*M U. O by WN PWN 200}

68 Wybrane problemy argumentacji_

§ 2. Ogólne zasady analizy argumentu z autorytetu

Przy rozpatrywaniu argumentów z autorytetu należy rozważyć następujące kwestie:

I. Czy osoba (osoby), na której opinie powołuje się argumentujący, jest ekspertem w dziedzinie, do której należy rozpatrywany pogląd?

Ekspert to niekoniecznie naukowiec, czy profesjonalista w danej dziedzinie — to raczej ktoś, o kim wiemy, iż ma wystarczającą wiedzę, dostęp do danych, umiejętność ich wiernego odtworzenia oraz właściwej oceny. Ekspertem może być. w zależności od sytuacji, np. świadek wypadku, sąsiad znający się na elektryce, dziennikarz mający dostęp do informacji. Chory jest najlepszym ekspertem w kwestii, gdzie go boli; również małe dziecko może być w niektórych sytuacjach zupełnie dobrymi ekspertem.

W niektórych przypadkach (nic wszystkich!) za eksperta poczytywany być może ktoś po prostu niezaangażowany i bezstronny; osoba, która nie jest zainteresowana, by nas przekonać, nieraz nawet fakt, iż daną opinię ktoś wygłasza przeciw swojemu własnemu interesowi, może (choć nie musi) stanowić dobrą podstawę uznania tej osoby za wiarygodną.

Nieraz dziedzinę, w której dana osoba jest fachowcem, i dziedzinę, do której należy rozpatrywane twierdzenie, dzieli tylko subtelna różnica. Sławny lekarz może być autorytetem w zakresie leczenia chorób i przedłużania życia człowieka, ale niekoniecznie np. w dziedzinie bioetyki, do której należy zagadnienie dopuszczalności eutanazji. Sławny fizyk jądrowy może zupełnie nic znać się na militarnych i politycznych aspektach produkcji i użycia broni jądrowej.

Często bezrefleksyjnie poddajemy się wpływowi osoby sławnej, o niezwykłej osobowości czy powierzchowności, charyzmatycznej, posiadającej władzę, wpływy ilp. lecz nic będącej w istocie ekspertem.

Poglądy sławnego aktora na jakość proszków do prania, czy opinie polityczne popularnego piosenkarza nie mogą być oczywiście serio brane pod uwagę (chyba, że w świetle jakichś dodatkowych okoliczności).

Nic ma potrzeby odwoływać się do autorytetu w sprawach, które mogą być rozstrzygnięte bez jego udziału — są sprawy, w których sami jesteśmy dobrymi ekspertami. Pamiętajmy też o tym, że w niektórych dziedzinach (np. przyszłoroczna pogoda), nie ma wiarygodnych ekspertów.

Zadanie 8.2.1.

(a)    Skomentować sentencję (Kasjusz Dion): Caesar non supra grammaticos (łac. „Cezar nie jest autorytetem dla gramatyków").

(b)    Podać przykład sytuacji, w której za eksperta uznać można małe dziecko.

(c)    Podać przykład sytuacji, w której do uznania za eksperta nic wystarcza bycie kimś niczaangażowanym i bezstronnym.

(d)    W jakich przypadkach bycie naocznym świadkiem jakichś zdarzeń nie wystarczy do tego, by być dobrym ekspertem w kwestii przebiegu tych zdarzeń?

Tj Start    Gra FreeCell #30416    67 - Paint    5^ Itelix iLibrary Reader    §1 Sztuka argumentacji-...