ashmore2

]2    Rekonstruowanie IE PRZESZŁOŚCI

SPOSOBY ZDOBYWANIA ŻYWNOŚCI ^ Polowanie O— Zastawianie sideł

Udomowienie świnki morskiej ^t>yP Zbieractwo roślinne

Ryc. 8.6

Dzięki syntezie danych archeologicznych z Kotliny Ayacucho •■■■ Peru postawiono tezę, że dawna ludność przenosiła się sezonowo z jednego stanowiska na drugie, by eksploatować różne źródła żywności.

Ze względu na to, że celem tych badań jest zrozumienie dystryb ii dawnych działań, prowadzący je archeolog poszukuje informacji o struktura.- u przestrzennych zachowanych w kontekście pierwotnym; dostarczają ich właśnie obiekty nieruchome i stanowiska. Brane pod uwagę są także artefakty i ekofakty, szczególnie gdy ich układ oddaje dawne działania (np. połamane artefakty Ili; - l- itaż w warsztacie).

Ponieważ badania nad osadnictwem umiejscawiają stanowiska i obiekty przestrzeni, posiadają one potencjalne znaczenia dla badań nad dawną eksploracją środowiska, fen potencjał został zauważony przez archeologów prowadzą-^cV¹'h tego typu badania. W swych pracach w Kotlinie Ayacucho, MacNeish

Ryc. 8.7

Rekonstrukcja malarska jednego z pomieszczeń w neolitycznej osadzie ęatalhóyiik w Turcji, wykonana na podstawie danych archeologicznych.

1

współpracownicy nie tylko przebadali ekofakty świadczące o wykorzystywaniu pewnego rodzaju pożywienia, ale przyjrzeli się również dystrybucji obozowisk. Pozwoliło im to na zrekonstruowanie sezonowego cyklu zmiany miejsca pobytu i sposobów pozyskiwania żywności (zob. ryc. 8.6). Tutaj jednak skupimy się na kwestii wykorzystania archeologii osadniczej do rekonstrukcji dawnych systemów społecznych.

Założeniem leżą.: m u podstaw archeologii osadniczej jest przekonanie, że struktury odnajdywane w dystrybucji przestrzennej pozostałości archeologicznych są wynikiem i odbiciem wzorców przestrzennych dawnych ludzkich zachowań. Archeolodzy anal; żują wzorce przestrzenne na trzech głównych poziomach: (1) działania w obrębie pojedynczej budowli lub na pojedynczej powierzchni mieszkalnej, takiej jak podłoga jaskini; (2) układ działań i obiektów w obrębie osiedla lub stanowiska; i dystrybucja stanowisk w ramach regionu. Przyjrzymy się teraz przykładom.

Na najniższym poziomie rekonstrukcji archeolodzy odtwarzają organizację przestrzenną działań w obrębie pojedynczej budowli - domostwa lub innego budynku - albo też w innej, podobnie ograniczonej przestrzeni. Takie studium może dotyczyć identyfikacji miejsc, gdzie prowadzono różne działania, np. ustalenia miejsc, gdzie przygotowywano posiłki i miejsc, gdzie przechowywano żywność. Identyfika-